Hans Van Werveke
Hans Van Werveke (Gent, 22 januari 1898 - Sint-Denijs-Westrem, 7 mei 1974) was een Belgisch historicus en een belangrijk figuur uit de Gentse historische School.
Hij werd in 1924 op zeer jeugdige leeftijd in het kader van de gedeeltelijke vernederlandsing van de Universiteit Gent aangesteld om de "Geschiedenis van België" in het Nederlands te doceren. Hij zou dit gedurende veertig jaren voor alle studenten in de letteren- en in de juridische faculteiten blijven doen. Zijn leermeester, de befaamde historicus Henri Pirenne, bleef aanvankelijk hetzelfde college in het Frans doceren.
Zijn leeropdracht werd in 1925 en 1929 uitgebreid met de werkcolleges in de middeleeuwse geschiedenis, in 1933 werd hij tot gewoon hoogleraar benoemd en vanaf 1941 gaf hij ook de colleges in de economische geschiedenis.
Van Werveke baseerde zich vaak op grote hoeveelheden cijfermateriaal, wat in zijn tijd minder gangbaar was. Dit stond hem toe baanbrekend werk te verrichten op het gebied van de munt- en financiële geschiedenis, de historische demografie en de (kwantitatieve) sociale geschiedenis.
In de lijn van Henri Pirenne en van zijn eigen familietraditie (zijn vader Alfons Van Werveke was hulparchivaris en later conservator van de oudheidkundige musea van de stad Gent) had hij een verregaande belangstelling voor de studie van stedelijke samenlevingen, en in het bijzonder van zijn vaderstad Gent.
Hans Van Werveke maakte zich los van de eng-Belgische opvattingen van zijn leermeester Pirenne en onderstreepte de samenhang binnen de diverse vorstendommen in de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden en Noord-Frankrijk. Hij werkte actief mee aan standaardwerken als de "Algemene geschiedenis der Nederlanden", organiseerde mee de Belgisch-Nederlandse Historische Congressen, en de uitwisseling van gastprofessoren in de geschiedenis tussen de universiteiten van Gent en Utrecht. Deze laatste verleende hem in 1961 een eredoctoraat.
Als voorzitter van het Willemsfonds drukte hij zijn stempel op het Vlaams liberalisme. Ook via het Liberaal Vlaams Verbond had hij invloed. Zijn standpunten in verband met actuele onderwerpen zoals de taalgrens vertolkte hij voor het grote publiek in artikelen in Het Laatste Nieuws. Hij was na de dood van Julius Hoste jr. de eerste voorzitter van de Stichting Het Laatste Nieuws, die moest waken over de liberale en humanistische lijn van de krant. Zoals ook in zijn lessen en publicaties viel ook hier zijn zorg voor de gesproken en geschreven taal op, kenmerk van de meeste professoren van de eerste generatie aan de vernederlandse Rijksuniversiteit.
