Fernand Verhaegen

Fernand Verhaegen (Marchienne-au-Pont 1883 - Montignies-le-Tilleul 1975) is een Waals-Belgische schilder. Hij studeerde aan de Academie voor Schone Kunst in Brussel (1900-1906). Hij ontmoette daar Rik Wouters en Edgard Tytgat, met wie hij een grote vriendschap ontwikkelde.

Voor de Eerste Wereldoorlog exposeerde hij in alle grote tentoonstellingen van België en ook bij de Galerie Georges Giroux en "La Libre Esthétique". Gedurende de oorlog, bevond hij zich in Engeland en daarna in Frankrijk tot zijn terugkeer in Brussel in 1919.

Zijn stijl was impressionnististisch en hij evolueert naar een meer synthetische vorm gedurende de jaren twintig en dertig. Soms is hij ook op de lijst van de schilders van de Brabantse Fauvisme vermeld.

Hij werd ook in het buitenland tentoongesteld. Men vindt hem in de Biënnale van Venetië in 1920 en 1922.

Hij specialiseerde zich zeer vroeg in de voorstelling van Waalse feesten en folklore, zoals Carnaval van Binche (hij werd vlug "de schilder van de Gilles van Binche" genoemd en veel later "grootmeester van de Waalse folklore" in het boek van Robert Magremanne), Doudou van Mons, Géants van Ath, Pasqueye, Chaudia, Chinelles van Fosses, enz.

Werken van Verhaegen zijn te vinden in musea in Brussel, Elsene, Bergen, Luik, Charleroi en Grenoble.

Bibliografie: "Fernand Verhaegen, le grand maître du folklore wallon" door Robert Magremanne, Imprimerie Provinciale du Hainaut, Charleroi 2003

[bewerk] Externe link

• http://www.fernand-verhaegen.be (Frans)