Exorcist
Een exorcist is een duiveluitdrijver (beoefenaar van exorcisme). De functie van de exorcist is het duivelen (demonen) uit het lichaam of de geest van een bezetene te drijven.
Inhoud |
[bewerk] Christendom
In de Rooms-Katholieke Kerk bestond er tot ongeveer 1970 de wijding tot exorcist. Deze wijding behoorde tot de zogenaamde Lagere Wijdingen die een mannelijke geestelijke op weg naar het priesterschap ontving. In het katholiek Traditionalisme bestaat de wijding nog, evenals in het Oosterse christendom. Na de wijding tot exorcist was ook de toestemming en zegen van de lokale bisschop nodig om te mogen exorciseren (kwade geesten uit te drijven). Sinds 1970 worden slechts gewijde priesters door katholieke bisschoppen aangesteld en gezegend voor de functie van exorcist, hoewel katholieke exorcisten in het Westen steeds zeldzamer worden. Hierin lijkt overigens een kentering te komen, doordat vanwege het groeiend occultisme en hekserij onder de jeugd het probleem van bezetenheid opnieuw de prioriteit kreeg van kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders.
Voor het exorcisme (Groot Exorcisme) zelf draagt de priester een paarse stola en heeft wijwater, kruisbeeld en het rituale (gebedenboek voor priesters) bij de hand.
In de Oosters-Orthodoxe kerken zijn ook priesters als exorcisten werkzaam, veelal op dezelfde manier als in de katholieke Kerk. Toch bestaan er daar vanwege de onderlinge scheuren en versnippering der oosters-orthodoxe gemeenschappen ook priesters en monniken die geheel eigenhandig als exorcist optreden en er vreemde niet-kerkelijk-goedgekeurde praktijken op na houden.
Rooms-Katholieke en oosters-orthodoxe christenen die leek zijn, kunnen wel zelf een zogenaamd Klein Exorcisme bidden (bijv. het gebed tot de aartsengel Michaël).
In de Protestantse, Evangelische en charismatische kerken is de functie van exorcist niet aan een gewijde man voorbehouden, maar treden veelal verschillende leiders en predikanten op als exorcisten. In veel kerken is de duiveluitdrijving geheel verdwenen, in andere kerken is het weer in opmars. Het wordt vaak gedaan door een 'team bevrijdingspastoraat'. In Pinkstergemeenten wordt er sterk de nadruk op geesten uitdrijven gelegd. In de Verenigde Staten treden veel evangelische duiveluitdrijvers op die vaak zeer emotionele exorcisme-sessies in grote groepen houden. De groep wordt vaak ook bij het exorcisme betrokken en moet de kwade geesten uitdagen door gebed en gezang.
[bewerk] Islam
Ook in de Islam bestaan er duivelsuitdrijvers. Officiële cijfers of beschrijvingen zijn er niet. Vaak zijn de praktijken in de islamitische wereld overblijfselen van vroegere heidense perioden, omdat de Islam zelf nauwelijks voorziet in een speciale functie voor uitdrijvers.
[bewerk] Heidendom
In het heidendom bestaat de exorcist in allerlei gedaanten. Zo treden vaak lokale medicijnmannen op als duiveluitdrijvers. In de Voodoo-gemeenschappen vervullen ook veel vrouwen de functie van geestenbezweerder. Omdat er in het animistisch heidendom veel contact is met geesten van de voorouders, is vooral deze groep onder de heidense religies zeer duidelijk voorzien van functies die aan die van een exorcist gelijk beschouwd kunnen worden. Er zijn vooral in landen zoals Afghanistan e.d zulke exorcisten. Een daarvan is de heer Hares met de (in de streken bekende) leermeester Edris.
[bewerk] Jodendom
In het Judaïsme bestaat geen afzonderlijke functie van duiveluitdrijver. Er treden echter rabbijnen op die duivels uitdrijven. Toen de Tempel van Salomo nog bestond en de Oud-Testamentische dierenoffers nog opgedragen werden door de Joodse Hogepriesters, fungeerden veelal Levieten en andere Joodse priesters als exorcisten.
