Epicurisme
Het epicurisme is een stroming in de filosofie. Zij gaat terug op de lessen van de Griekse filosoof Epicurus (341 - 270 v. Chr.). Volgers van deze stroming noemt men epicuristen.
[bewerk] Epicurisme
Epicurus was een antieke Griekse filosoof, die rond 300 jaar voor Christus leefde. Epicurus werd sterk beïnvloed door Democritus; zijn fysica was strikt atomistisch en week slechts in onderdelen af van Democritus' leer.
Volgens Epicurus is de vrije wil een product van toeval. Epicurus is ook van mening dat de goden zich niet om ons bekommeren, de dood betekent niets voor ons, genot is gemakkelijk te vinden en pijn duurt niet lang. Zijn verklaring hiervoor is dat de goden wel zijn samengesteld uit atomen, maar ze verblijven in delen van de leegte waar geen andere atomen zijn zodat ze niet in botsing komen. Ze moeten zich ver van mensen houden. Ze kunnen door ons bewonderd worden, maar ze kunnen zich niet met ons inlaten.
De dood betekent niets voor ons omdat de dood niet meer is dan het weer uitgaan van de atomen waaruit we zijn samengesteld, zowel onze ziel als ons lichaam. Geen zorgen dus over een leven na de dood, want dat bestaat volgens Epicurus niet.
Genot en pijn ontstaan doordat atomen inwerken op de atomen van ziel en lichaam. Genot is dus een vanzelfsprekend gegeven. Dit alles moet duidelijk maken dat het goede leven mogelijk is en, meent Epicurus, ons doel moet zijn. Het beste leven volgens Epicurus is een wat teruggetrokken leven te midden van vrienden. Volgens Epicurus is moraliteit enkel van belang omdat we daardoor ataraxia (leven zonder angst) bereiken. Volgens dit ideaal heeft Epicurus geleefd.
Hij is ook van mening dat er buiten de zintuiglijke waarnemingen geen bron is van kennis en geen mogelijkheid om onze oordelen te toetsen. De zintuiglijke waarneming ontstaat eenvoudig doordat atomen inwerken op de atomen van de zintuigen en de ziel. Kennis ontstaat alleen uit het contact met de atomen in de wereld en dat contact is mogelijk door de zintuigen.
De epicuristische school stond bekend als besloten. Men had weinig oog voor de wereld maar des te meer voor de verstandhouding tussen de leden van de school. Men besteedde meer aandacht aan de goede band tussen de leden onderling. Elke persoon die zich aansloot bij het epicurisme kon rekenen op de steun en het vertrouwen van de andere epicuristen.
