Engelbert I van Berg (-1189) was een zoon van graaf Adolf II van Berg en Irmgard van Wasserburg. Engelbert voerde jarenlang strijd met zijn broer Everhard, en kwam 1161 tot een vergelijk waarbij hij Berg toegewezen kreeg, maar een aantal voogdijen verloor. Engelbert manifesteerde zich als een ware territoriumvorst en verwierf vele lenen van de aartsbisschop van Keulen en de landgraaf van Thüringen, zoals Eberfeld, Windeck en Düsseldorf en verwierf grafelijke rechten in Keldachgau en de Schwelm. Engelbert steunde voluit de Hohenstaufen. Bij de aanvang van de derde kruistocht kwam hij om bij Brandis aan de Donau.
Engelbert was gehuwd met Margaretha van Gelre, dochter van graaf Hendrik I van Gelre, en werd vader van:
