Endianness

"Endianness" verwijst in het algemeen naar manieren om een ééndimensioneel systeem (zoals computergeheugen) in een volgorde na mekaar te bekijken. Er zijn twee hoofdsoorten: big-endian en little-endian. Sommige systemen hebben aspecten van beide, die noemt men middle-endian. Als men spreekt over computers wordt endianness ook de bytevolgorde genoemd.

[bewerk] Endianness bij computers

Geen van beide systemen heeft specifieke voordelen, maar Intel gebruikt in zijn x86-processors het little-endian-systeem, waardoor deze tegenwoordig veruit het meest toegepast wordt. Bij de uitwisseling van gegevens tussen computers met verschillende endianness kunnen fouten ontstaan indien geen rekening wordt gehouden met dit verschil.

Bij het bewaren van een 32 bitswaarde, bijvoorbeeld 4A3B2C1D (hexadecimale notatie) op geheugenplaats 100, kunnen de verschillende bytes als volgt bewaard worden:

Big-endian

	100	101	102	103
...	4A	3B	2C	1D	...

De meest beduidende byte 4A wordt hier dus eerst geplaatst. Dit noemt men big-endian (ezelsbruggetje: "big end first"). Dit wordt onder andere toegepast in Motorola 68000, SPARC en System/370.

Little-endian

	100	101	102	103
...	1D	2C	3B	4A	...

Hier wordt de minst beduidende byte eerst gezet, en dit heet little-endian (ezelsbruggetje: "little end first"). Dit wordt toegepast in MOS Technology 6502, DEC VAX, en Intel x86.

Middle-endian

	100	101	102	103
...	3B	4A	1D	2C	...

of nog:

	100	101	102	103
...	2C	1D	4A	3B	...

Dit wordt gebruikt bij PDP-11-processors.

[bewerk] Etymologie

De termen big-endian en little-endian komen van de bevolkingsgroepen Big-Endians en Little-Endians uit de roman Gullivers reizen van Jonathan Swift. In het verhaal over Lilliput bestaat onenigheid tussen de twee bevolkingsgroepen over welk eind van een gekookt ei moet opengemaakt worden.

De keuze tussen big-endian en little-endian heeft geleid tot hoog oplopende discussies. Omdat het onderwerp eigenlijk futiel was, verwijzen de namen naar dit verhaal.