De Nederlanden van 1845
De Nederlanden van 1845 was een Nederlands verzekeringsbedrijf, dat met de fusie van 1963 opgegaan is in Nationale-Nederlanden.
[bewerk] Geschiedenis
Na de afsplitsing van België in 1830 ontstond in Noord-Nederland een verzekeringsvacuüm omdat de markt voor verzekeringen tot dan toe met name in Belgische handen was. Er ontstonden dan ook snel een aantal maatschappijen die dat gat opvulden, onder meer de Nederlandse Maatschappij van Brandverzekering te Tiel (1833). In Zutphen werkte als agent voor deze maatschappij Gerrit Jan Dercksen, samen met zijn neef Christiaan Marianus Henny. Ze hadden een aantal subagenten, en toen de Maatschappij die op wilden waarderen tot (onafhankelijke) agenten kwamen zij in conflict met Dercksen, die daarom een eigen maatschappij oprichtte: de Assurantie Maatschappij tegen Brandschade (AMB).
Ze namen de zaken voortvarend ter hand en hadden al snel agenten in de grote centra van Nederland: Amsterdam en Rotterdam. Om een groter deel van de lucratieve verzekeringscontracten van de NHM, de Nederlandsche Handel-Maatschappij, te verkrijgen richtten Dercksen en Henny een tweede maatschappij op, De Nederlanden van 1859, die als herverzekeraar voor de AMB optrad. Het bedrijf bleef gestaag groeien, onder meer door de overname van de verzekeraar Zekerheid geeft Rust, inclusief de klanten en de agenten.
Het voordeel van de splitsing woog in 1888 niet meer op tegen de hogere administratiekosten. De twee werden samengevoegd tot Assurantie Maatschappij tegen Brandschade De Nederlanden van 1845. Het bedrijf sloeg ook zijn vleugels uit naar het buitenland, waar het agenten wierf. In 1897 werd het hoofdkantoor verplaatst naar Den Haag. Ondertussen was Carel Henny (de zoon van) de directeur van het bedrijf geworden en werden er onder zijn leiding "moderne" administratievormen ingevoerd (kaartenbakken voor klantengegevens, accountantscontrole).
[bewerk] Na 1900
De Nederlanden richtte zich in deze jaren op expansie aan de ene kant door uitbreiding van het aantal klanten, maar aan de andere kant ook door het uitbreiden van het aantal verzekeringsproducten. In 1903 betrad de maatschappij een nieuw terrein, dan van de levensverzekeringen. Deze tak werd na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog wel in een aparte maatschappij ondergebracht. Met de overname van Labor (bedrijfsverzekeringen), Fatum (ongevallenverzekeringen) en de Binnenlandse Vaart Risico Sociëteit (transportverzekeringen) kon de Nederlanden stellen dat ze alle verzekeringen aanbood (wat voor de marketing dan ook uitgebreid gedaan werd).
In de crisistijd liep het minder goed met het bedrijf, de premie-inkomsten vielen voor een deel weg. Maar eind van de 30-er jaren werd de weg omhoog weer gevonden. In 1938 vond de eerste buitenlandse acquisitie plaats: in België werd de Vaderlandsche overgenomen.
[bewerk] Na 1940
De Tweede Wereldoorlog maakten het moeilijk door te werken. In eerste instantie werd de vestiging in Nederlands Indië tot tijdelijk hoofkantoor gebombardeerd, maar na de Japanse inval aldaar werd het hoofdkantoor verplaatst naar Curaçao. De zaken in Engeland, Amerika en Zuid-Afrika werden van hieruit voortgezet.
Na de oorlog volgde de snelle economische groei van Nederland, wat ook uitmondde in een groei van het verzekeringsbedrijf. De vestiging in Indonesië werd na de verzelfstandiging van de kolonie genationaliseerd, de Nederlanden zag echter in Canada (met zijn toestroom van Nederlandse emigranten) een interessante nieuwe markt. De Nederlanden nam daar een aantal lokale bedrijven over en groeide ook in Canada snel.
In 1960 was de Nederlanden gegroeid tot de grootste schadeverzekeraar in Nederland en de op één na grootste levensverzekeraar. In 1962 werd besloten om met de Nationale Levensverzekering-Bank samen te gaan, waardoor Nationale-Nederlanden ontstond.
