Conny Vandenbos
Conny Vandenbos (16 januari 1937 – 7 april 2002) was een Nederlandse zangeres van zogeheten luisterliedjes.
Conny Vandenbos werd geboren als Jacoba Adriana Hollestelle in Den Haag. Ze maakte haar solo-debuut in het KRO-radioprogramma Springplank, waarin ze Franse chansons zong. Na haar optreden tijdens het Belgische Knokkefestival van 1961 sleepte ze een platencontract in de wacht. Ook trad ze op in de eerste aflevering van de Rudi Carrell-show. In 1964 kreeg ze een eigen televisieshow.
In 1965 vertegenwoordigde ze Nederland bij het Eurovisiesongfestival. Met het liedje 't Is genoeg werd ze elfde. Een jaar later was er de eerste hit, Ik ben gelukkig zonder jou. In 1974 stapte ze over naar een andere platenmaatschappij en scoorde ze vervolgens twee grote hits met Roosje m'n roosje en Sjakie van de hoek.
In 1976 ontving ze een Edison en een Gouden Harp voor het album Zo wil ik leven.
Ze had samen met Ted de Braak een theaterprogramma en trad op in de revue van André van Duin. Ook had ze een eigen tour de chant en was ze veelvuldig op de tv te zien. Ze maakte een elpee met (vertaalde) liedjes van de Amerikaanse Janis Ian, met wie ze ook een duet zong. Verder speelde ze rollen in musicals als Boefje en Heimwee.
In 1979 werd ze in België verkozen tot Vrouw van het Jaar. In 1993 kreeg ze goud voor haar album 14 Grootste Hits Van Conny Vandenbos.
In de jaren '90 presenteerde ze radio-programma's, o.a. bij Radio Noordzee en Radio West.
In 2000 werd er een tegel van haar geplaatst in de Rotterdamse Walk Of Fame.
Conny Vandenbos overleed op zondag 7 april 2002, twee weken nadat was vastgesteld dat ze leed aan longkanker.
