Carel Steven Adama van Scheltema
Carel Steven Adama van Scheltema (Amsterdam, 26 februari 1877 — Bergen, 6 mei 1924) was een Nederlands socialistisch dichter.
Adama van Scheltema studeerde korte tijd medicijnen, werd toneelspeler, dreef een kunsthandel om zich dan geheel aan de literatuur te wijden. Hij trad toe tot de SDAP, en schreef socialistische gedichten.
Adama van Scheltema wilde tot een nieuwe volkskunst komen en bestreed vanuit die gedachte ook de tachtigers. In De grondslagen eener nieuw poëzie (1907) bestreed hij de "kunst omwille van de kunst"-gedachte, en pleitte in plaats daarvan voor kunst omwille van de mensen om je heen. En verder: Een gedicht moet zijn een muziekstuk van woorden en gedachten, dat door zooveel mogelijk onzer medemenschen kan worden gevoeld en begrepen. Zijn gedichten vallen dan ook op door de eenvoud. Zijn politieke gedichten worden tegenwoordig niet meer zo op prijs gesteld, maar zijn natuurgedichten bevallen nog steeds.
Hij overleed in Bergen op 47-jarige leeftijd.
[bewerk] Bibliografie
Zijn gedichtenbundels zijn:
- Een weg van verzen (1900)
- Van zon en zomer (1902)
- Zwerversverzen (1904)
- Eenzame liedjes (1906)
- Uit stilte en strijd (1909)
- Zingende stemmen (1916)
- De keerende kudde (1920)
- Uit den dool, De keerende kudde en De tors (1924).
Zijn proza omvat:
- Over idealisme (1906)
- De grondslagen eener nieuw poëzie (1907)
- Kunstenaar en samenleving (1922),
- Levende steden
- Italië - Indrukken en gedachten - Een Causerie
Verder vertaalde hij Ibsen's Peer Gynt en het eerste deel van Goethe's Faust.
[bewerk] Externe links
Deze of een vorige versie is overgenomen van http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/adama_scheltema/auteur.html
