Bernd Alois Zimmermann
Bernd-Alois Zimmermann, (Bliesheim, (bij Keulen), 20 maart 1918 – Gross-Königsdorf, (bij Keulen), 10 augustus 1970), was een Duits componist. Het moment en de plaats van overlijden heeft hij zelf gekozen.
Hij studeerde aanvankelijk germanistiek en filosofie maar in 1938 begon hij met zijn muziekstudie aan de Musikhochschule in Keulen. Hij studeerde daar bij Lehmacher en Jarnach. In Darmstadt was hij leerling van Leibowitz.
Hij was lector voor muziektheorie aan de Keulse universiteit van 1950 tot 1952.
In 1957 werd hij docent compositieleer aan de Musikhochschule te Keulen, alwaar hij vier jaar later tot professor werd benoemd.
[bewerk] Een greep uit zijn werken:
- Concert voor strijkorkest (1948)
- Vioolconcert (1950)
- Caprichos brasileiras (1940–1950)
- Symphonie in einem Satz (1947–1953)
- Canto di speranza (voor cello en orkest, 1957)
- Die Soldaten (opera, 1960-1964)
- Dialoge für 2 Klaviere und grosses Orchester (1965)
- Photoptosis (1968)
- Omnia tempus habent (cantate, 1957)
- Requiem für einen jungen Dichter (1969)
- Stille und Umkehr (1970)
