Begrotingstekort
Het begrotingstekort is het bedrag dat de overheid meer uitgeeft dan ze binnenkrijgt. Overheidsuitgaven bestaan voor een deel uit de aflossing van huidige staatsschuld, omdat uitgegeven obligaties een beperkte looptijd hebben. Deze obligaties worden gefinancierd op de kapitaalmarkt. Het bedrag waarmee de staatsschuld oploopt noemen we het financieringstekort; dit is niet gelijk aan het begrotingstekort, vanwege herfinanciering van bestaande schuld met beperkte looptijd. Het begrotings- en het financieringstekort worden vaak vermeld als percentage van het BNP. Doordat het BNP op de middellange termijn door verschillende factoren toeneemt, neemt de relatieve staatsschuld af wanneer de absolute staatsschuld constant blijft. Als er meer binnenkomt dan wordt uitgegeven, spreken we van een begrotingsoverschot.
Het Stabiliteits en Groei Pact, ingesteld door het in werking treden van de EMU stelt verschillende restricties aan euro landen met betrekking tot stabiliteit van de euro. De regels hebben betrekking op zaken die een verhogende invloed hebben op inflatie, zoals overheidsbestedingen, aangezien eurolanden geen invloed hebben op monetair beleid (dit wordt nu geregeld door de Europese Centrale Bank). Een paar eisen die recentelijk in het nieuws zijn behandeld betreffen een begrotingstekort van niet meer dan 3% van het BNP en een staatsschuld van niet meer dan 60% van het BNP of een percentage dat deze waarde in een bevredigend tempo nadert. Recentelijk zijn deze eisen versoepeld onder druk van Duitsland en Frankrijk met de argumentatie dat het beperken van extra overheidsuitgaven tijdens laagconjunctuur economische groei beperkt.
