Arno (zanger)
Arno, geboren Arnaud Charles Ernest Hintjens (Oostende, 21 mei 1949), is een rockzanger, die liedjes vertolkt in het Frans, Engels en sporadisch ook in het Oostends.
[bewerk] Leven en werk
Na zijn 18de koos Arno ervoor al zingend rond de wereld te trekken, alleen met zijn gitaar. Drie jaar later spoelde hij weer aan in Oostende en vormde tussen 1970 en 1972 zijn eerste groepje. Dat was geen lang leven beschoren, en hij wisselde voor nog eens twee jaar met het groepje Freckle Face. Met Tjens Couter (samen met Paul Decoutere) scoorde hij een kleine hit "Honey B". In 1978 probeerde Arno het in de cinema, hij componeerde filmmuziek voor 'Le concert d'un homme seul', een illustere Belgische film.
Pas in 1980 kwam de grote doorbraak met de groep TC Matic. De groep slaagde erin bij EMI een contract los te weken, maakte vier albums, ging op tournee door Europa, en scoorde een paar hits, waaronder het bekende "Oh la la ..." dat het op fuiven nog steeds goed doet. Zes jaar later hield TC Matic het voor bekeken. Arno besloot het solo te wagen. Hij bracht zijn solodebuut uit onder de titel "Arno". Cold Sweat" is daaruit een bescheiden hit geweest. Ook in de cinema was Arno een gevraagd typeschrijver.
Vóór alle unplugged-trends belichaamde hij samen met Roland in 1990-1991 de pure rock in het zijproject Charles et les Lulus. Ook zijn levensstijl werd er niet minder rock 'n' roll op. In 1992 coverde hij de Adamo-hit "Les filles du bord de mer". Zijn doorbraak bij het bredere publiek ging verder met zijn vierde album "Idiot Savants", dat goed ontvangen werd door de pers. Het album legde Arno geen windeieren, het haalde gemakkelijk goud.
Onder meer het Vlaamse televisieblad Humo bekroonde hem een aantal keer tot "Zanger van het Jaar" en "Beste Interview". In 1995 kwam "Arno à la Française" uit. Eén cover springt er op dat album uit, namelijk "Comme à Ostende" van Leo Ferré.
In 1995 speelde hij met Jan Decleir de rol van de homoseksuele redder Harry in de film Camping Cosmos (1996) van Jan Bucquoy die zich te Westende afspeelt.
In 1997 bracht Arno voor het eerst een album uit in de Verenigde Staten. Het was een compilatie, in combinatie met de registratie van een live-concert. In 1999 werd Arno vijftig jaar. Hij bracht zijn zesde soloalbum uit, dat meteen ook zijn 23ste album is onder diverse namen en formaties. Het werd tijd voor een 'best of', die er in 2000 kwam.
In 2002 kwam "Arno Charles Ernest" uit, een referentie naar zijn grootvader; in 2004 volgde "French Bazaar". Eind september 2004 startte Arno zijn nieuwe solotoer met onder andere twee concerten in Vietnam.
In 2002 ontving Arno de Franse onderscheiding van Ridder in de Kunsten en Letteren.
Eind 2005 werd Arno genomineerd voor de titel De Grootste Belg. Hij eindigde op nr. 34 in de Vlaamse versie en op 83 in de Waalse versie.
Op 1 oktober 2006 organiseerde hij samen met Tom Barman en Sioen de 0110-concerten.
