Andrea Sansovino

Andrea Sansovino (* Monte San Savino ca. 1467 - † Florence 1529) was een Italiaans beeldhouwer en architect uit de hoogrenaissance. Hij wordt ook wel Andrea Contucci del Monte Sansovino of Andrea del Monte genoemd, zijn eigenlijke familienaam is Contucci.

[bewerk] Biografie

Als zoon van een herder was Sansovino een artistiek buitenbeentje. Hij genoot zijn opleiding onder Antonio Pollaiuolo en Bertoldo waar hij in eerste instantie terracotta sculpturen maakte. Hij maakte onder andere terracotta sculpturen voor de Santa Spirito in Florence. Pas enkele decennia later ging hij zich toeleggen op marmeren sculpturen.

De carrière van Sansovino nam een vlucht toen hij in 1491 door Lorenzo de' Medici naar het hof van koning João II van Portugal werd gestuurd. Tegen het jaar 1500 keerde hij terug naar Florence waar hij enkele bekende sculpturen maakte, onder andere de doopscene voor de oostelijke deuren van het baptisterium van Florence. Het bekendst is hij echter om zijn sculpturen buiten Florence. Onder andere de grafmonumenten van Ascanio Sforza en Girolamo Basso della Rovere in Rome. Sansovino maakte deze tombes tussen 1505 en 1509 voor de kerk Santa Maria del Popolo. Hiermee werd een veelgebruikt ontwerp voor graftombes in Italië geïntroduceerd. Het bestond uit een triomfboog, reliëf, volledige figuren en de beelden van de overledene. Aan het einde van zijn leven werkte hij aan de facade van de kerk van Loreto, een volledige bekleding met marmeren reliëfs en sculpturen.

Zijn bekendste leerling was Jacopo Sansovino die, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, geen familie is.