Affectie

Affectie (van het Latijnse ad en facere, wat 'iets iemand doet') is een positieve emotie of gevoel dat voortvloeit uit de erkenning van iemands eigen waarden in het karakter van een ander, meestal in de context van relaties tussen mensen of levensgezellen.

[bewerk] Vormen

Affectie kan zich onder meer enerzijds uitdrukken in liefde, broeder - of zusterliefde, de liefde tussen kind en ouders of andersoortige liefdesbanden (platonische liefde) en anderzijds in verering, vriendschap, kameraadschap, verliefdheid, aantrekkingskracht, idolatrie en servitude.

In de Engelstalige landen spreekt men soms van een public display of affection, het tonen van aangetrokken zijn tot elkaar door een daad in de openbaarheid, bijvoorbeeld het wandelen van man en vrouw terwijl men elkaars hand vasthoudt zodat iedereen kan zien dat men van elkaar houdt en met elkaar 'is'.

[bewerk] Populair gebruik

De term affectie wordt populair gebruikt om een gevoel of een soort persoonlijke relatie te benoemen die verder gaat dan goodwill of vriendschap. Door ethische schrijvers wordt de term gebruikt voor toestanden van gevoel, zowel langdurig als periodiek. Sommigen stellen het tegenover passie omdat affectie vrij is van het onderscheiden sensuele element.

Affectie slaat op de emotionele toestand in relatie tot personen. In die betekenis is het de Griekse pathos, zoals dat voorkomt in de geschriften van de Franse filosoof René Descartes, Nederlands filosoof Baruch Spinoza en in het merendeel van de geschriften van de vroege Britse ethici. Toch wordt ook hier op verschillende gronden het onderscheid gemaakt met passie. Affectie houdt immers geen angst of opwinding in. Er is ook een volledige afwezigheid van het zintuiglijke element.

In de engere betekenis wordt affectie gekoppeld aan de sociale of ouderlijke affecties, en wordt gezien als een vorm van morele verplichting van ouders tegenover kinderen.

[bewerk] Psychologie

In de psychologie speelt de term affectie een belangrijke rol. De experimenteel psychologen zien elke emotie immers als een soort mentale affectie. In de theorie die de Amerikaanse psycholoog Henry Murray ontwikkelde, onderscheidt hij vijf affectie noden: tijd doorbrengen met andere personen, zorgen voor een andere persoon, plezier hebben met anderen, anderen verwerpen, en geholpen of beschermd worden door anderen.