Ab Urbe Condita (jaartelling)
De jaartelling ab urbe condita (Latijn: "vanaf de stichting van de stad"; afgekort tot AUC) telt de jaren sinds de stichting van Rome. Deze vond volgens de overlevering plaats in 753 v. Chr..
De moord op Julius Caesar in 44 v. Chr. bijvoorbeeld zou in de Romeinse telling plaats hebben gevonden in AUC 710.
De jaartelling bleef gangbaar nadat het Romeinse rijk christelijk was geworden. Op een gegeven moment echter was de kerk niet meer tevreden met een jaartelling die op een heidens systeem berustte. Daarom werd door paus Bonifatius IV in AUC 1360 de christelijke jaartelling ingesteld. Dit jaar werd, na uitgebreid rekenwerk, gelijkgesteld aan 607 n. Chr.
Evenals de christelijke jaartelling bestond de jaartelling ab urbe condita (vanaf de stichting van de stad) in werkelijkheid nog niet in de Romeinse oudheid. De jaartelling ab urbe condita werd pas omstreeks het jaar 400 (na Chr.) door de Iberische historicus Orosius geïntroduceerd (en daadwerkelijk gebruikt). Hoewel Dionysius Exiguus, die de christelijke jaartelling in of kort na het jaar 525 introduceerde (omdat hij af wilde van de jaartelling van de christenenvervolger keizer Diocletianus), de jaartelling ab urbe condita waarschijnlijk wel kende (maar nooit gebruikte), schijnt paus Bonifatius IV (omstreeks het jaar 600) de eerste te zijn geweest die het verband tussen deze twee jaartellingen (dus: AD 1 = AUC 754) onderkende. De daadwerkelijke ingebruikname van de christelijke jaartelling als een volwaardig systeem voor het dateren van historische en van actuele gebeurtenissen geschiedde echter pas in de achtste eeuw, door toedoen van de Engelse chronoloog en historicus Beda Venerabilis. Naarmate men meer gebruik ging maken van de christelijke jaartelling raakte de jaartelling ab urbe condita in onbruik.
[bewerk] Zie ook:
| Bron(nen): |
|
