A7V
 |
|
| Sturmpanzerwagen A7V | |
|---|---|
| Algemene kenmerken | |
| Bemanning | 18 |
| Lengte | 8 m |
| Breedte | 3,06 m |
| Hoogte | 3,3 m |
| Gewicht | 33,5 ton |
| Pantser en bewapening | |
| Pantser | 10-30 mm |
| Hoofdwapen | 57 mm kanon |
| Secundaire bewapening | 6x 7,9 machinegeweer |
| Mobiliteit | |
| Motor | 2x 74,6kW Daimler benzinemotor |
| Snelheid (op de weg) | 12,9 km/h |
| Rijbereik | 40 km |
De A7V is de eerste tank die door Duitsland werd gebouwd en ingezet tijdens de Eerste Wereldoorlog. Haar naam ontleent ze aan het Abteilung Verkehrswesen A7V, een afdeling van het Duits oorlogsministerie, dat de constructieopdracht op 13 november 1916 gaf.
De Duitsers ontdekten het nieuwe wapen toen de Britten een tankaanval met de Mark I lanceerden op 15 september 1916 tijdens de Slag aan de Somme. Ze waren er niet bijster onder de indruk van. Toen ze in 1917 dan toch startten met de bouw van een eerste prototype werden ze geconfronteerd met de schaarste aan materialen als gevolg van de Britse blokkade ter zee; daardoor moest een eerste bestelling van honderd (waarvan negentig bevoorradingstanks) worden teruggebracht tot twintig.
Inhoud |
[bewerk] Constructie
De tank werd gebouwd op een onderstel voorzien van rupsbanden, geleverd door het Oostenrijkse filiaal van de Amerikaanse firma Holt. Dit was ook het onderstel waarop o.m. de Franse Schneider was gebouwd. Om een voldoende lang loopwerk te verkrijgen werden drie Holt-onderstellen met mekaar verbonden.
De tank werd voorzien van twee Daimler-motoren van ieder 100 pk die in het midden werden ingebouwd. De chauffeur en de commandant zaten op het motorblok. De pantserplaten werden met klinknagels en bouten aan elkaar verbonden. Het prototype was in april 1917 klaar en een inzetbaar exemplaar op 1 oktober 1917; maar ze werd voor de Duitsers pas belangrijk toen de Britten massaal tanks inzetten bij Cambrai op 20 november 1917.
[bewerk] Prestaties
De actieradius en de snelheid van dit model was superieur t.o.v. de geallieerde modellen. Haar hoge constructie gaf de bemanning een goed uitzicht maar ze was tegelijkertijd een gemakkelijk te ontdekken doelwit. Door het hoge gewicht geraakte ze amper een helling over; de vrije ruimte onder de bodemplaat was klein waardoor de tank zich niet kon verplaatsen over geaccidenteerd terrein. De bemanning werd voorzien van asbest-kledij om zich te beschermen tegen de hoog oplopende temperatuur (86° C). De motoren maakten een oorverdovend lawaai - de commandant gaf opdracht tot vuren door middel van elektrische lichtjes.
Op 24 april 1918 kwamen 14 A7V's in actie bij Villers-Bretonneux, daarbij bleek dat ze beter bepantserd en sneller was dan haar tegenstanders. De tank werd maar gedurende 50 oorlogsdagen ingezet, het laatst op 11 oktober. Er werden slechts een twintigtal exemplaren gebouwd waardoor ze geen invloed kon uitoefenen op het verloop van de oorlog.
[bewerk] Specificaties
- Bewapening:
- 6 zware machinegeweren (kaliber 7,92 MG08/15)
- een 57 mm Maxim- Nordenfeldtkanon (van Britse makelij afkomstig van Belgische fortificaties)
- Enkele schietgaten aan voor-, zij- en achterkant voor handvuurwapens.
- Bepantsering: 30 mm staal aan de voorkant; zij- en achterkant: 20 mm; dak: 7,5 mm; stuurcabine: 15 mm.
- Topsnelheid: 12 km/u op het terrein, 15 km/u over de weg
- Gewicht (exclusief bemanning): 26 ton
- Afmetingen:(LxBxH) 7,35m 3,06m 3,3m
- Bemanning: 18 - een record!
- Aandrijving: 2 Daimler-Benz motoren van 100 pk
- Aantal gebouwd: 22 chassis, 20 stuks pantser
- Productiekosten: 250.000 DM per tank
De Mephisto, de enige overgebleven A7V, is te bezichtigen in de Dinosaur Garden van het Queensland museum in Brisbane, Australië. Het kanon van Schnuck is tentoongesteld in de Manchester dependence van het Imperial War Museum. Een replica van Wotan bevindt zich in het tankmuseum van Munster.
[bewerk] Versies en projecten
Eigenlijk vormde iedere A7V een versie op zich want elk voertuig werd met de hand in elkaar gezet en is in zijn détails uniek. De pantserplaten die door Krupp werden geleverd, verschilden van die welke bij Röchling geproduceerd zijn. Omdat het voertuig zo symmetrisch is, kwam het foute verhaal in omloop dat er ook een versie was met een machinegeweer aan de voorkant: de zogenaamde Elfriedeversion. Zoals bovenstaande foto echter al aantoont, had ook Elfriede een kanon. Er waren echter ook echte versies. Tank 501, de latere Gretchen werd eerst gebouwd als vlammenwerper. Tanks 503 en 504 zijn eerst geconstrueerd als ongepantserde bevoorradingstank en later van het pantser voorzien van de verongelukte A7V's 502 en 544. Na de oorlog dook er een "A7V-kloon" op: een voertuig (Heidi geheten) dat door een Freikorps tegen de Spartacisten gebruikt werd en ten dele schijnt te zijn opgetrokken uit A7V-onderdelen. Hierdoor spreken sommige bronnen van 23 tanks; er zijn immers 22 chassis gebouwd met serienummers: 501-507; 525-529; 540-544; 560-564 - en daar werd Heidi dan weer bij opgeteld. Het aantal pantsersets was twintig in twee series van tien.
Als concurrent met de A7V, werd de Treffas-Wagen ontwikkeld. Om de propagandafunctie van de A7V te versterken, begon men met de bouw van de K-Wagen. Een directe afstammeling van de A7V is de A7V-U met verbeterd loopwerk.
