مزگت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مَزگَت واژه‌ای فارسی به معنی مسجد است. به باور زبان‌شناسان واژه مسجد عربی خود دگرگون‌شده همین واژه فارسی است. زبان عربی پس از به وام گرفتن واژه مزگت و تبدیل آن به مسجد، از آن واژه ریشه «سَجَد» را اخذ کرده و آن را صرف نمود. هنوز برخی از مسجدهای کهن ایران با نام مزگت نامیده می‌شود مانند «اسپی مزگت» (مسجد سپید) در گیلان « دزگامزگت» مازندران و مزگت طوبی خانم در کردستان.
[ویرایش] در رامسر
در روستاهای رامسر چون گذشته این واژه هنوز به معنای مسجد به کار می‌رود. در جواهرده مسجدی قدیمی را به نام مزگت می نامند. مسجد آدینه نیز که مسجد تاریخی و کهن است به این نام خوانده شده است. گویا پیش از اسلام در این مکان نیایشگاه آناهیتا بوده است و پس از اسلام به نام مسجد تبدیل و به مزگت آدینه معروف شده است. گورهای بزرگ زرتشتیان در پیرامون آن خود دلیل بر این است که در گذشته و دوره‌های مختلف این مکان به عنوان معبد و نیز آتشکده زرشتی مورد توجه بوده است. در بخشی دیگر از جواهرده رامسر که در کنار چکاد سماموس است مسجدی بود که مردمان آن را به عنوان مزگت مزگتا می خواندند و در تفسیر آن آمده است: مسجد بزرگ و جامع. به هرحال مزگت به معنای مکان عبادت و پرستش است.
[ویرایش] منابع
- سجادی، سید محمد تقی، تاریخ و جغرافیای تاریخی رامسر، نشر معین، 1378
- لغتنامهٔ دهخدا
- فرهنگ نفیسی نوشتهٔ ناظم الاطباء
