مسجد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مسجد نیایشگاه و محل گردهمایی مسلمانان است. واژه مسجد عربی‌شده مَزگَت فارسی است كه به همان معنا در قديم بكار می‌رفته است. هنوز هم برخی از نیایشگاه‌های تاریخی ایران مانند اسپی مزگت (مسجد سفید) در گیلان همان نام فارسی خود را حفظ كرده‌اند. عرب‌ها پس از وام‌گیری اين واژه از پارسی، آن را در زبان خود صرف كرده و از آن ریشه سجد و واژه‌هایی مانند سجود و سجاد و سجاده ساختند. ساختمان مسجدها از بخش‌های گوناگون زیر تشكیل شده‌اند:
- سردر
- آستانه
- گنبد
- بارو
- گلدسته
- صحن يا میانسرا
- حرم
- محراب
- رواق
- بارگاه
- چله‌خانه
- حجره
- شبستان
- کتیبه
- ستون
- سرستون
- طاق
- خواجه‌نشین
- آرامگاه
- سنگ قبر
