سلفی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سَلَفی به گروهی از مسلمانان اهل سنت گفته می‌شود که تنها راه نجات مسلمانان را بازگشت به قوانین قرآن و سنت طبق فهم «سلف صالح» (گذشتگان و در اینجا منظور اصحاب پیامبر و تابعین است) می‌دانند. این گروه با هرگونه پیروی از شاخه‌های گوناگون دین و کیش‌گرایی مخالفند و معتقدند که هر مسلمان به راحتی می‌تواند با مراجعه مستقیم به قرآن و سنت دینش را بیاموزد.
سلفی‌ها که بسیاری آنها را به تندروی متهم می‌کنند پایتخت اصلیشان مکه و مدینه است. گاهی به آنان وهابی گفته می‌شود اگرچه کسانی که خود را سلفی می‌خوانند منکر وجود گروهی به نام وهابی هستند.
امروزه گروهی از کسانی که در کشورهای غربی به اسلام میگرایند به افکار این روش فکری-عقیدتی گرایش پیدا می‌کنند. امروزه سلفی‌ها را می‌توان به سه شاخه اصلی تقسیم کرد.
- 1- سلفی محافظه کار و درباری
- 2- سلفی سیاسی رادیکالی
- 3- سلفی جهادی (سلفی تکفیری)
[ویرایش] سلفی تکفیری
سلفی تکفیری به گروهی از مسلمانان وهابی ستیزه‌جو گفته می‌شود بویژه به طرفداران گروه القاعده که هر فردی غیر از مسلمانان پیرو سلف صالح، بقیه مردم و حتی مسلمانان شیعه را کافر می‌دانند و بنابراین قتل آنها را مجاز می شمارند. سلفی‌های تکفیری بیشتر در عراق فعالیت می‌کنند و مسئولیت قتل هزاران نفر شیعه و قتل گروگانهای خارجی را برعهده دارند.
