دستگاه اعداد دودویی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دستگاه اعداد دودویی یا دستگاه اعداد باینری هر عدد را بهوسیله دو نماد نمایش میدهد که معمولاً ان دو نماد همان 0 و 1 هستند. این حالت نمایش اعداد را «نمایش اعداد در مبنای دو» نیز مینامند. رایانههای امروزی در تمامی محاسبات خود از دستگاه اعداد دودویی استفاده میکنند.
[ویرایش] تاریخ
[ویرایش] شیوهٔ نمایش
یک عدد در مبنای دو بهوسیله تعدادی 0 و 1 پشت سر هم نشان داده میشود. برای استفادهٔ این روش در دستگاههای الکترونیکی از منطق دو ارزشی استفاده میشود. در رایانهها، اعداد دودویی با دو سطح ولتاژ مختلف نمایش داده میشوند؛ مثلاً برای پیادهسازی این سیستم ممکن است ولتاژ 5- بهعنوان «صفر» در نظر گرفته شود و ولتاژ 5+ بهعنوان «یک» (حالت دو قطبی) و یا ولتاژ صفر بهعنوان «صفر» و ولتاژ 5+ بهعنوان «یک» (حالت دودویی) در نظر گرفته شود.در دیسکهای مغناطیسی نیز از نقاط دارای مغناطیس (یک) و بدون آن (صفر) برای نمایش دادهها و اعداد استفاده میشود.
بهعنوان مثال در صورتیکه تعدادی لامپ داشته باشیم که کنار هم قرار گرفتهاند و وضعیت روشن/خاموش بودن آنها به شکل زیر باشد:
روشن/خاموش/روشن/روشن/روشن/روشن/روشن/خاموش
میتوانیم آنها را بصورت صفر و یک به شکل زیر بخوانیم :
یک/صفر/یک/یک/یک/یک/یک/صفر
یا :
01111101
که مقدار عدد 125 در دستگاه اعداد دودویی است. برای اینکه این عدد در زمان نگارش با عدد «یک میلیون و صد و یازده هزار و صد و یک» در مبنای ده اشتباه نشود، عدد مبنای دو را بصورت 2(01111101) مینویسیم. روش جمع و تفریق کردن و ضرب و تقسیم کردن را توضیح مدهم.