Ekspresionismo
El Vikipedio
Ekspresionismo estas arta orientiĝo, kiu en esprimo de ekstera mondo preferas la internan vivon, precipe sentojn, anstataŭ la objektiva natura figuro.
Por atingi la eksteran esprimon de la internaj sentoj, la ekspresionisma arto-esprimo ofte malformas la konkretajn formojn, por elstarigi nur tiujn formojn, kiuj estas influataj de la internaj, aŭ tiujn formojn kun iom da analogio kun la interna vivo.
Takse, ekspresionismo ne simple forigas la naturalisman arton, sed klopodas por pli da profundeco je la temo.
Tamen, la stilo de la unuaj ekspresionistoj estis tendence radikalisma, kaj tiusence ne tute akceptebla. Aliflanke, la movado fariĝis fruktodona, ĉar esence ekspresionismo estas filozofie korekta.
Historie, ekspresionismo jam konstateblas en pluraj pentristoj de la pasinteco. En tiu direkto jam estis kelkaj artistoj de praa Egipto. Same okazis ekspresionismo en Mezepoko kaj en Renesanco, notinde en Leonardo da Vinci (1452-1519), Mikel-Anĝelo (1475-1564).
Modernepoke unue mirindis la ekspresionismo de pentraĵoj de la hispano Goya (1746-1828). Kreskis ekspresionismo okaze de la postimpresionismo (Cézane, Gauguin). Same okazas kun Van Gogh, Picasso, Rouault, Modigliani, Ensor.
Ekspresionismo fariĝis elstara en Germanio kaj eŭropa centro: Kokoschka, Nolde, Grosz, Beckmann, Heckel.
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.
Kategorioj: Ĝermo | Arto | Ismo
