Fabian Gottlieb von Bellingshausen

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Fabian Gottlieb Thaddeus von Bellingshausen (Russies: Фаддей Фаддеевич Беллинсгаузен; Faddey Faddeyevich Bellinsgauzen) (20 September 1778–13 Januarie 1852) het as vloot offisier van die Russiese Ryk gedien en was bevelvoerder van die tweede Russiese ekspedisie om die aardbol te omseil. Gedurende die ekspedisie het Bellingshausen een van drie mense geword om die kontinent Antarktika vir die eerste keer waar te neem.

'n Portret van Fabian Gottlieb von Bellingshausen

Bellingshausen is in 'n Balties-Duitse familie in Saaremaa (Ösel) in Estland gebore – toe deel van die Russiese Ryk - Bellingshausen het op die ouderdom van tien as 'n kadet in die Keiserlike Russiese Vloot ingeskryf. Nadat hy op die ouderdom van agttien van die vlootakedemie in Kronstadt gradueer, styg hy spoedig tot die rang van kaptein. As 'n bewonderaar van James Cook se reise dien hy in 1803 in die eerste Russiese om die wêreld vaart op die vaartuig Nadezhda ("Hoop") onder Krusenstern, en voltooi die sending in 1806. Sy loopbaan vorder met die bevelvoering oor verskeie skepe in die Oos- en Swart Seë.

Toe Tsaar Alexander I 'n ekspedisie na die suidelike poolgebied in 1819 magtig, kies die owerhede weer vir Bellingshausen om dit te lei. Hulle verlaat Portsmouth op 5 September 1819 met twee skepe, die 600-ton korvette Vostok en die 530-ton steunvaartuig Mirnyi (met Michail Petrowitsj Lazaref as kaptein) en oorkruis die Antarktiese Sirkel (die eerste mense om dit te doen sedert Cook) op 26 Januarie 1820. Op 28 Januarie 1820 (Nuwe Styl) ontdek die ekspedisie die Antarktiese vasteland en benader die die Antarktiese kus by 'n punt met koördinate 69°21′28″S, 2°14′50″W en neem daar ysvelde waar. Die punt lê binne twintig myl van die Antarktiese vasteland. Bellingshausen se dagboek, sy verslag aan die Russiese Vlootminister op 21 Julie 1821 en ander dokumente, beskikbaar in die Russiese Staatsmuseum van die Arktiese gebied en Antarktika in Sint Petersburg, Rusland, is sorgvuldig deur die Britse pool geskiedkundige A. G. E. Jones in sy 1982 studie 'Antarctica Observed' met die skeepsjoernale van ander aanspraakmakers vergelyk. Jones maak die gevolgtrekking dat Bellingshausen, eerder as die Koninklike Vloot se Edward Bransfield op 30 Januarie 1820 of die Amerikaanse Nathaniel Palmer op 17 November 1820 inderdaad die ontdekker van die gesogte Terra Australis is. Tydens die reis besoek Bellingshausen ook die Suid-Shetlandeilande, en die Peter I Eiland ontdek en gedoop en 'n skiereiland op die Antarktiese vasteland wat hy die Alexander Kus genoem het maar wat meer onlangs Alexandereiland genoem word.

Die ekspedisie het voortgegaan om ontdekkings in die tropiese waters van die Stille Oseaan te maak.

Nadat hy sonder groot toejuiging op 4 Augustus 1821 na Kronstadt terugkeer , hou Bellingshausen aan om sy tsaar te dien. Hy veg in die Russies-Turkse oorlog van 1828–1829 en verkry die rang van admiraal. Hy word die militêre goewerneur van Kronstadt (vanaf 1839) en sterf in 1852 daar.