האניק
פֿון װיקיפּעדיע
האניק איז א פליסיגע זיסע זאך וואס קומט ארויס פון א בין. מען נוצט דאס אלס א מענטשנס עסנווארג.
[בעאַרבעטן] היסטאריע
די פארשער האבן געטראפן פערשטיינערטע רעסטן פון בינען וואס ווערן געשאצט צו א תקופה פון פאר 150 מיליאן יאר.
אין א אויסגעגראווירטע וואנט אין זימבאבווע פון פאר 15,000 יאר זעט מען א מענטש וואס נוצט זיך מיט רויך כדי צו רויבן האניג.
[בעאַרבעטן] ביי די יידן
לויט די הלכה איז מען פארבאטן צו עסן א בין, אבער אירע האניג מעג מען עסן, וויבאלד די האניג ווערט נישט באשאפן דורך די בין אליין, נאר די בין בריינגט דאס פון די בלום צום בינשטאק, אזוי ווי עס שטייט: מפני מה אמרו דבש דבורים מותר שאין מוציאות אותו אלא מכניסות אותו (תוספתא, מסכת בכורות, א, ה). און אין רמב"ם: דבש דבורים, אף על פי שהוא בא מבעל חיים טמא, מותר באכילה, ואין בו משום כל היוצא מן הטמא טמא, מפני שהדבורים מכניסות אותו לגופן ואין ממצות אותו מגופן (הלכות מאכלות אסורות, פרק ג', הלכה ג')
לויט די היינטיגע וויסנשאפט ווייסט מען אז די בין נעמט יא ארויס פון איר קערפער פארשידענע מאטעריעלן צו די האניג. די רבנים ענטפערן דערפון אז די מאטעריעלן זיינען ווייניגער ווי א זעכציגסטל, און זיי זיינען בטל בשישים.
עס איז דא א מנהג ביי יידן צו עסן עפל מיט האניג אין דער יום טוב ראש השנה און אין הושענא רבא.
