Motî:vicoter
Èn årtike di Wikipedia.
vicoter [v.s.c.] viker pititmint, må viker. Djiye Copixhe, i vicote, a Tcheslet u Serè (L. Hendschel). Dins ç' mestî la, on n' såreut fé k' vicoter. rl a: rivicoter, ravicoter. F. vivoter, végéter.
Disfondowes: vicoter, vicotè, vicotî.
Etimolodjeye: bodje "viker"; cawete -icoter.
| vicotaedje [o.n.] pôvriteus vicaedje. rl a: vicåreye. F. vie pauvre, laborieuse, misérable.
Disfondowes: vicotèdje, vicotadje, vicotâdje.
| vicotreye [f.n.] pôve amagnî. rl a: vicaedje. F. pitance, maigre ration.
Disfondowes: vicotriye, vicotrèye.
Parintêye:
- ravicoter
- rivicoter
