Motî:rujhe
Èn årtike di Wikipedia.
rujhe [f.n.] sacwè d' målåjhey a fé, målåjhmince k' on-z a dins l' veye. Les ouys enûlés, dj' a yeu des rujhes a lire li papî ki mes tronnants doets avént målåjhey tini di scwere (J. Schoovaerts). Gn a télmint des maleurs et des rascråwes a dveur soladjî tos costés, estô d' aveur volou shuve nosse pitite voye, sins pont d' rujhes ni d' candjmints, come todi (E. Gilliard). Loukîz a : rascråwe, eguegne, aroke, problinme, brike dins l' viole. F. difficulté, problème, contrariéte, obstacle. >> sins rujhes; u sins grand rujhes ni arokes;; u sins må sins rujhes: åjheymint. Avou les tuyeas et les buzes ki s' cotrouyént el cåve, on s' croeyeut sins rujhes dins on somarén (J.L. Fauconnier). F. sans problème.
| rujhire [addj. purade padvant] målåjhey(e), ki dene des rujhes po l' aclever, tot cåzant d' èn efant. I n' esteut nén diale; i n' esteut nén ddja rujhire; mins todi a damaedje (R. Stainier). Gustave n' est nén pus metchant ni pus rujhire k' én ôte (B. Genaux).
