Motî:viole
Èn årtike di Wikipedia.
viole [f.n.]
1. (vî) violon. >> bwès k' on fwait les violes: bwès d' acacia, ki s' ploye åjheymint. >> esse do bwès k' on fwait les violes: (imådjreçmint) èn oizeur dire li contråve des ôtes; dire todi åmen a tot. F. flexible, docile, maniable, mou, souple, commode.
2. instrumint d' muzike ki djouwe tot seu, tot tournant ene manike. Ene brike clatche dins l' viole; Faleut vey cori les feyes; Totes les caracoles Des danseus estént fineyes (tchanté pa B. Dechamps). >> tourner l' viole: fé aler ene viole tot tournant l' manike. >> ene brike dins l' viole: ene rujhe, ene aroke. F. problème.
Etimolodjeye: sicawa di violon.
