Motî:foumire
Èn årtike di Wikipedia.
foumire [f.n.] gaz ki schape d' on feu. Sol boird di Same, et pierdou dins l' foumire, Vola Couyet, avou s' clotchî crawieus (J. Bertrand). Deus côp par moes, dj' a m' bodene rimpleye di vinaigue, èm goyî discrahyî, et dji n' sai pus hote a cåze des foumires, dit-st i l' cocmwår (C. Colonval). Popa aveut sayî co traze sôres di betchs di grawe divins des potêyes mins ele crexhént sot; ele ni polént viker a cåze des foumires (L.J. Alexis) F. fumée.
Etimolodjeye : viebe foumer, cawete -ire
