Motî:eraire
Èn årtike di Wikipedia.
eraire [f.n.] foirt simpe tcherowe di bwès, avou djusse on schî et ene cawe. C' est Louwis li dierin k' a djouwé avou ene eraire a Transene; po disroyî: ça aléve bén (ramexhné pa L. Mahin). Aspite ene nûlêye di coirbås K' ramexhnèt tot l' måva bisteu Ki l' eraire vént d' abouter foû. (Henry Simon). F. araire.
| erûle [addj. purade padvant] (v.v.m.) k' on pout tcherwer a l' eraire, tot djåzant d' ene tere. Ci n' esteut nén ene erûle tere. F. labourable.
