Wanda Łuczycka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Wanda Łuczycka właść. Wanda Łuczycka-Meller (ur. 2 lipca 1907 w Józefowie Lubelskim, zm. 3 lipca 1996 w Skolimowie) - polska aktorka teatralna i filmowa. Ukończyła Państwową Szkołę Dramatyczną Wilama Horzycy przy Konserwatorium Warszawskim. Debiutowała w 1932 roku na deskach Teatru Miejskiego w Toruniu, z którym związana była do 1933 roku. Ponadto występowała w Teatrze Ziemi Wołyńskiej w Łucku (1933-1936), Reducie Osterwy (1936-1937), Teatrze Miejskim w Łodzi (1937-1938) i Teatrze Narodowym (1938-1939). Po wojnie występowała w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, z którym przeniosła się do Łodzi. Od 1947 roku związana z teatrami warszawskimi: Nowym (1947-1948), Rozmaitości (1948-1949), Narodowym (1949-1955 i 1965-1968) i Dramatycznym (1955-1964 i 1968-1985). Występowała także w radio min. w popularnej powieści radiowej Matysiakowie jako Stefania Frączakowa. Z kamerą zetknęła się jeszcze przed wojną statystując w filmach. Po wojnie zagrała w ponad pięćdziesięciu filmach. Najczęściej były to role epizodyczne, często jednak, jak chociażby rola masażystki Kowalskiej w Mężu swojej żony- Stanisława Bareji czy babcia Pawła w Wojnie domowej- Jerzego Gruzy, pozostające w pamięci widzów na dłużej. Była żoną aktora i dyrektora teatrów warszawskich: Nowego, Dramatycznego i Narodowego - Mariana Mellera, ich syn Wiktor jest reżyserem telewizyjnym.

[edytuj] Wybrana filmografia

Warszawskie gołębie - jako matka Kaczmarskiego
Zmiennicy - jako Maria Oborniakowa, gospodyni w Skórcu
Diabeł - jako Rapetowa
W słońcu i deszczu - jako Małolepsza, matka Bolka
Noce i dnie - jako Arkuszowa
Awans - jako Horpyna
Chłopi - jako Kłębowa
Kaprysy Łazarza - jako żona Jacentego
Wakacje z duchami - jako Lichoniowa
Do przerwy 0:1 - jako woźna Matulakowa
Wojna domowa - jako babcia Pawła
Mąż swojej żony - jako Kowalska, gosposia Karczów
Celuloza - jako Rozalia Stelmachowa

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

1973 - Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za twórczość radiową i telewizyjną
1977 - Nagroda Złoty Ekran za kreacje aktorkie w spektaklach "Mieszczanie" i "Decyzje"
1977 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
1980 - Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w PR i TV
1983 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt dokonań aktorskich w zakresie teatru