Stanisław Więckowski
Z Wikipedii
Stanisław Antoni Więckowski (ur. 12 czerwca 1882 w Brachowie k. Węgrowa, zm. 31 grudnia 1942 w Oświęcimiu) – lekarz wojskowy w stopniu pułkownika, polityk, działacz społeczny i niepodległościowy związany z Łodzią.
W czasie I wojny światowej od 1915 służył w Legionach Polskich jako lekarz, po wojnie przybył do Łodzi, gdzie objął stanowisko komendanta szpitala garnizonowego. W latach 1918–1935 był szefem łódzkiego wojskowego okręgu sanitarnego (w dowództwie IV Okręgu Korpusu). W latach 1935–1939 był naczelnym lekarzem Ubezpieczalni Społecznej. Pełnił też funkcję ordynatora w oddziale Szpitala dla Psychicznie i Nerwowo Chorych “Kochanówka”.
Już w 1905 r. rozpoczął działalność społeczną wstępując do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1921 r. założył w Łodzi Ligę Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1937 zaczął organizować kluby terenowe, a w 1939 r. był współzałożycielem Stronnictawa Demokratycznego, którego został prezesem w 1940 r. W czasie okupacji hitlerowskiej był redaktorem prasy podziemnej Armii Krajowej. Wiosną 1942 r. został aresztowany, osadzony na Pawiaku w Warszawie, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie został stracony.
Ukończył również studia filozoficzne i był wykładowcą historii starożytnej na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Łodzi. Jest autorem monografii pt. Julian Apostata jako administrator i prawodawca (Warszawa, 1930 i 1937).
Po II wojnie światowej jego imieniem nazwano jedną z większych ulic w Łodzi (dawną Cegielnianą).
