Julian Apostata

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Julian Apostata

Imiona	Flavius Claudius Iulianus
Panował jako	Imperator Caesar Flavius Claudius Iulianus Augustus
nie zaliczony w poczet bogów
Czas panowania	3 listopada 361 r. - 26 czerwca 363 r.
Dynastia	Dynastia Konstantyna
Data urodzin	w 331 r. lub wiosną 332 r.
Data śmierci	26 czerwca 363 r. - Maranga, Persja
Moneta

Lista cesarzy rzymskich

Julian II Apostata (Flavius Claudius Iulianus) (ur. 332 (331?) r., zm. 363 r.) cesarz rzymski w latach 361-363.

Przydomek Apostata, czyli Odstępca został mu nadany przez późniejszych pisarzy chrześcijańskich, ze względu na powrót z chrześcijaństwa do wiary przodków ("rzymskiej"). Kolejnym powodem, dla którego chrześcijańscy historycy nie lubili Juliana, były jego dążenia do równouprawnienia chrześcijaństwa (zalegalizowanego przez Konstantyna Wielkiego) i pogaństwa, które to równouprawnienie zwalczali chrześcijanie.

Był bratem Konstancjusza Gala. Został mianowany w 355 r. cezarem przez mordercę ojca, Konstancjusza II (który wymordował również cały ród Konstantyna) i wysłany na wojnę z Germanami do Galii. Po trzyletniej kampanii, w roku 360 w Lutecji, wojsko obwołało go augustem. Nie dążył do zwarcia zbrojnego z Kostancjuszem, starając się uniknąć wojny domowej. Gdy jednak ten, zaczął przygotowania do wojny z Julianem, młody august wyruszył ze swoją armią na Wschód. Zaskakując wierne Konstancjuszowi naddunajskie legiony, szybkim marszem dotarł do Tracji. Tam dowiedział się o śmierci Konstancjusza. Wkrótce potem wkroczył do rodzinnego Konstantynopola przyjaźnie witany przez mieszkańców miasta.

Julian zginął w czasie wojny z Persami w 363 roku n.e. w dość niejasnych okolicznościach (istnieją podejrzenia, że zabił go rzymski żołnierz - chrześcijanin) w Maranga nad rzeką Tygrys podczas drobnego starcia z Persami.

Julian był ostatnim cesarzem wyznającym religię dawnych Rzymian; zarówno jego wuj - Konstantyn (Wielki), jak i cała rodzina wyznawała już chrześcijaństwo. Pozornie czynił tak też i Julian, jednak po objęciu władzy - najpierw jako cezar, zaś następnie august - jawnie odrzucił religię chrześcijańską, powracając do dawnych kultów (głównie Heliosa). Nie prześladował jednak chrześcijan.

Był człowiekiem niezwykle wykształconym - filozofem neoplatońskim wychowanym w Akademii w Atenach, a o jego zamiłowaniu do wiedzy świadczy to, że nawet w czasie wyprawy perskiej woził ze sobą książki i czytał je codziennie. Prowadził niezwykle surowy i prosty tryb życia. Za jego rządów ukrócono przepych i wschodni zbytek, jaki cechował panowanie jego poprzedników.

Julian był autorem wielu pism o treści filozoficznej (np. "Cesarze"), oraz zabawnego traktatu, będącego paszkwilem na lubujących się w przepychu mieszkańców Antiochii pt. "Mispogon albo Nieprzyjaciel Brody".