Sprawa Rosenbergów
Z Wikipedii
Ethel Greenglass Rosenberg (28 września 1915 - 19 czerwca 1953, więzienie Sing-Sing, USA) i Julius Rosenberg (12 maja 1918 r. - 19 czerwca 1953 r., więzienie Sing-Sing, USA) – amerykańskie małżeństwo, związane z Partią Komunistyczną USA, oskarżone, osądzone i skazane na śmierć za szpiegostwo na rzecz Związku Radzieckiego (przekazywali rosyjskim agentom tajemnice dotyczące broni nuklearnej).
Wyrok śmierci na krześle elektrycznym wykonano w więzieniu Sing-Sing. Proces ten stał się pretekstem do jednej z większych ogólnoświatowych komunistycznych kampanii propagandowych pod hasłem "obrony niewinnie skazanych". Zarzuty postawione Rosenbergom zostały potwierdzone materiałami zebranymi przez projekt Venona. W 1995 r. CIA ujawniła meldunki sowieckiego wywiadu nt. roli Rosenbergów, a w 1997 r. dawny oficer tego wywiadu Aleksander Feklisow przyznał, że Julius Rosenberg był jego agentem. Także w swojej autobiografii Chruszczow potwierdził, że żadna inna pojedyncza osoba nie przyczyniła się do rozwoju sowickiego programu atomowego, tak jak Juliusz i Ethel Rosenbergowie.
Według Feklisowa, Julius Rosenberg był jego najbardziej oddanym i cennym źródłem, dostarczając mu tysięcy ściśle tajnych raportów z firmy Emerson Electric Manufacturing Co, w tym kompletny zapalnik zbliżeniowy (ang. proximity fuse). Taki zapalnik został użyty przez Związek Radziecki przy zestrzeleniu samolotu U-2 pilotowanego przez Francisa Gary'ego Powersa. Pod kierownictwem Feklisowa, Julius Rosenberg zwerbował dla KGB kilku innych agentów, m. in. Joela Barra, Al Saranta, Williama Perla i Mortona Sobella. Jak wskazują dokumenty Ethel Rosenberg była niewinna i padła ofiarą gry FBI.
Małżeństwo Rosenbergów było tylko pośrednikami w przekazywaniu tajemnic dotyczących bomby atomowej – same informacje nt. bomby przekazywał im inny komunista, emigrant z Niemiec, fizyk Klaus Fuchs, który uczestniczył w pracach nad projektem "Manhattan" i został zdemaskowany w 1950 r. Po 9 latach więzienia wyjechał on do NRD, gdzie zmarł w latach 80.
