Ruchy antykultowe
Z Wikipedii
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.
Termin ruchy antykultowe jest zapożyczeniem z języka angielskiego (anti-cult movements) i oznacza organizacje, przeważnie o korzeniach chrześcijańskich, stawiające sobie za cel uniemożliwienie lub ograniczenia działania sektom (kultom) i niektórym związkom wyznaniowym.
Ruchy antykultowe w Polsce powstały na wzór amerykańskich. W Stanach Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych popularność zdobywały nowe ruchy religijne (określane przez ich przeciwników mianem sekt), które przez rodziny przystępujących do nich osób uznawane były za dziwne i niebezpieczne, z uwagi na rzekomo negatywny wpływ jakiemu w niektórych sektach byli poddawani nowi członkowie. Rodziny stawiały zarzut stosowania wobec członków sekt praktyk psychomanipulacyjnych, a także uniemożliwiania im kontaku z rodziną. Zorganizowanie się tych rodzin dało początek ruchom antykultowym.
Ruchy antykultowe realizują swoje cele na różne sposoby: prowadzą działalność edukacyjną i informacyjną, wytaczają procesy, a czasami dopuszczają się porywania członków sekt i stosowania deprogramacji, mającej być antidotum na domniemane pranie mózgu.
Wielu działaczy ruchów antykultowych bardzo krytycznie odnosi się do religioznawców, którzy mają mniej krytyczny stosunek do sekt i nowych ruchów religijnych.
W Polsce najprężniej działające ruchy antykultowe to Centrum Przeciwdziałania Psychomanipulacji w Lublinie oraz ośrodki prowadzone są przez dominikanów. Świeckie ruchy antykultowe również mają katolickie zaplecze (np. mają siedziby w kościelnych budynkach, organizują spotkania w przykościelnych salkach, itp.).
