Przesieka Śląska
Z Wikipedii
Przesieka Śląska - niezasiedlony do późnego średniowiecza i trudny do przebycia pas gęstych lasów biegnący od Gór Złotych wzdłuż Nysy Kłodzkiej do Odry, a potem na wschód od rzeki Stobrawy po Namysłów i Byczynę.
Początkowo stanowiła granicę plemienną między Ślężanami a Opolanami. W XII wieku wzdłuż przesieki stanowiącej naturalną granicę regionu dokonano trwałego podziału Śląska na dzielnice górną (raciborsko-opolską Mieszka Plątonogiego) i dolną (wrocławską Bolesława Wysokiego).
Przez długi czas wykorzystywano ją jako naturalną przeszkodę militarną, w zamierzeniu miała chronić przed nadchodzącymi z południa najazdami Morawian i Czechów - jednak w żaden sposób nie była w stanie powstrzymać wielkiego najazdu husytów z 1420 roku.
Trzebienie lasów tworzących przesiekę było zabronione do końca XIII wieku, a ich resztki można zaobserwować po dzień dzisiejszy.
Zobacz też: Wały Śląskie.
