Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska Cieszyńskiego
Z Wikipedii
Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska Cieszyńskiego, do 1897 Galicyjska Partia Socjaldemokratyczna, zwana też Socjaldemokratyczną Partią Galicji.
Legalna partia socjalistyczna, utworzona w 1892 we Lwowie. Formalnie stanowiła krajową organizację Socjaldemokratycznej Partii Austrii, choć w rzeczywistości powiązania z nią były luźne. Od 1897 miała swych przedstawicieli w Radzie Państwa (parlamencie austriackim) — 8 mandatów w 1911, i w samorządach niektórych miast. Opowiadała się za rozwiązaniem sprawy polskiej przy pomocy Austro-Węgier. Ostatecznym celem PPSD była odbudowa niepodległego państwa polskiego o ustroju socjalistycznym. PPSD dążyła do poprawy położenia ekonomicznego robotników i do wprowadzenia ustroju socjalistycznego w drodze reform. Prowadziła akcje oświatowe, zwalczała klerykalizm i konserwatyzm.
Od 1904 ściśle współpracowała z PPS. W trakcie rewolucji 1905-1907 organizowała akcje solidarnościowe. Wspierała powstawanie polskich organizacji wojskowo - niepodległościowych w Galicji. W 1912 współtworzyła Komisję Tymczasową Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, a w 1914 Naczelny Komitet Narodowy i Legiony Polskie. W marcu 1918 opowiedziała się za odbudową niepodległej Polski jako państwa demokracji parlamentarnej z rozbudowanym ustawodawstwem socjalnym i reformą rolną. W październiku 1918 współorganizowała w Krakowie Polską Komisję Likwidacyjną, a w listopadzie w Lublinie Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej (przywódca partii Ignacy Daszyński został premierem).
PPSD liczyła ok. 15 tys. członków (głównie robotników i inteligentów), zorganizowanych w 6 okręgach i kierowanych przez Komitet Wykonawczy. Patronowała działalności wielu organizacji społecznych, kulturalno - oświatowych i zawodowych (Siła, Bruderlichkeit). W kwietniu 1919 wraz z PPS - Frakcją Rewolucyjną i PPS zaboru pruskiego połączyła się w Polską Partię Socjalistyczną.
Czołowi działacze: Ignacy Daszyński, Jędrzej Moraczewski, Herman Diamand, Zygmunt Marek, Herman Lieberman, Bolesław Drobner, Tadeusz Reger. Organy prasowe: "Robotnik", "Naprzód", "Robotnik Śląski", "Praca", "Ognisko".
