Piotr Klimuk
Z Wikipedii
Piotr Iljicz Klimuk, biał. Пётр Ільіч Клімук, ros. Пётр Ильич Климук (ur. 10 lipca 1942 w Komarowce, Rejon brzeski, Białoruska SRR), generał lotnictwa, kosmonauta radziecki. Z pochodzenia Białorusin.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie i służba wojskowa
- 1959 – w rodzinnej Komarowce ukończył szkołę średnią.
- 1960 – rozpoczął służbę wojskową w lotnictwie.
- 1964 – został absolwentem Czernichowskiej Wojskowej Szkoły Lotniczej im. Leninowskiego Komsomołu (ВАУЛ).
- 1964 – październik 1965 – był starszym pilotem w 57 Gwardyjskim Pułku Lotnictwa Myśliwskiego stacjonującym w obwodzie Leningradzkim. Latał na samolotach: MiG-21U, Ił-14 i UTIMiG-15.
- czerwiec 1977 – zaocznie ukończył Wojskową Akademię Lotniczą im. J. A. Gagarina.
- czerwiec 1983 – w systemie zaocznym ukończył z wyróżnieniem Wojskową Akademię Polityczną im. W.I. Lenina (Военно-политической академии (ВПА) им.В.И.Ленина).
- listopad 1991 - członek rzeczywisty Rosyjskiej Akademii Kosmonautyki im. K. E. Ciołkowskiego.
- grudzień 2000 – obronił prace doktorską i otrzymał tytuł doktora nauk technicznych.
- 22 lipca 2003 – przeniesiony do rezerwy z uwagi na osiągniecie górnego limitu wieku dla czynnej służby wojskowej. Po opuszczeniu armii pracował w ambasadzie Białorusi w Moskwie.
- 2005 – został profesorem Państwowego Białoruskiego Uniwersytetu Rolniczego.
[edytuj] Kariera kosmonauty i służba w Centrum Przygotowań Kosmonautów
- 28 października 1965 – został przyjęty do oddziału kosmonautów radzieckich (grupa WWS 3).
- 1965 – 1967 - przeszedł ogólny kurs przygotowawczy do lotów w kosmos.
- styczeń 1967 – 1969 – wraz z innymi kosmonautami przygotowywał się do lotu na statku kosmicznym Ł-1. Był dowódcą jednej z załóg, którym wyznaczono zadanie polegające na dotarciu na orbitę księżycową.
- wrzesień 1968 – został rezerwowym kosmonautą dla jednej z załóg programu Ł-1 (Walerija Bykowskiego i Nikołaja Rukawisznikowa).
- 1969 – maj 1971 – przygotowywał się do lotu na statku kosmicznym 7K-OK. w ramach programu „Kontakt” (loty ostatecznie zostały odwołane). Początkowo razem z Klimukiem był Wiktor Pacajew a później Jurij Artiuchin.
- maj 1971 – rozpoczyna wraz z innymi kosmonautami szkolenie do długotrwałych lotów na stacji orbitalnej.
- 1971 – 1972 – razem z Witalijem Siewastjanowem przygotowuje się do lotu na stacje orbitalną DOS-2 (ros. Dołgowriemiennaja Orbitalnaja Stancija - Długotrwała Stacja Orbitalna). Był dowódcą czwartego, rezerwowego zespołu kosmonautów. Przygotowania zostały przerwane z chwilą gdy wystrzelona 29 lipca 1972 stacja DOS-2 nie osiągnęła zaplanowanej orbity.
- 1972 – 1973 – W tym samym charakterze oraz składzie załogi przygotowywał się do lotu na stację DOS-3. Z powodu awarii stacji na orbicie (otrzymała oficjalna nazwę Kosmos 557) loty na nią zostały odwołane.
- maj – grudzień 1973 – razem z Walentinem Lebiediewem był w załodze dublerów przygotowujących się do lotu na statku Sojuz 13. Na kilka dni przed startem załoga ta zastąpiła załogę podstawową w składzie Lew Worobjow i Walerij Jazdowskij.
- 18 – 26 grudnia 1973 – jako dowódca misji odbył lot na pokładzie statku Sojuz 13.
- styczeń 1974 – maj 1975 - razem z Witalijem Siewastjanowem zostali wyznaczeni do jednej z załóg przygotowujących się do lotu na pokładzie stacji orbitalnej Salut 4.
- 5 kwietnia 1975 – był dublerem Wasilija Łazariewa podczas zakończonego nieudanym startem lotu oznaczonym jako Sojuz 18-1.
- 24 maja – 26 lipca 1975 – wziął udział, jako dowódca, w locie statku Sojuz 18.
- 30 marca 1976 – został zastępcą dowódcy oddziału kosmonautów (ds. politycznych) oraz starszym kosmonauta-instruktorem.
- sierpień 1977 – czerwiec 1978 – razem z polskim kosmonautą Mirosławem Hermaszewskim przygotowywał się do lotu na pokładzie statku kosmicznego Sojuz 30. Lot odbył się w dniach 27 czerwca – 5 lipca 1978.
- 24 stycznia 1978 – został zastępcą Naczelnika Centrum Przygotowań Kosmonautów im. J. A. Gagarina oraz naczelnikiem wydziału politycznego CPK.
- 3 marca 1982 – opuścił oddział kosmonautów w związku z powierzeniem mu nowych obowiązków.
- 3 kwietnia 1991 – w związku z rozwiązaniem wydziałów politycznych w rosyjskiej armii powierzone miał obowiązki naczelnika wydziału wojskowo-politycznego.
- 12 września 1991 – 17 września 2003 – był Naczelnikiem Centrum Przygotowań Kosmonautów im. J. A. Gagarina
[edytuj] Loty załogowe
18 – 26 grudnia 1973 – był dowódcą dwuosobowej załogi statku Sojuz 13. Funkcję inżyniera pokładowego pełnił podczas lotu Walentin Lebiediew. Statek kosmiczny posiadał na pokładzie kamerę do prowadzenia obserwacji astrofizycznych. Kosmonauci przy jej użyciu wykonali spektroskopowe zdjęcia różnych rejonów Ziemi oraz prowadzili obserwację gwiazd w ultrafioletowym zakresie promieniowania. Ponadto załoga testowała nowy statek kosmiczny. Sprawdzano systemy ręcznego i automatycznego sterowania pojazdem oraz metody automatycznej nawigacji w różnych warunkach lotu. 26 grudnia 1973 kosmonauci pomyślnie wylądowali w odległości ok. 200 km od Karagandy.
24 maja 1975 z kosmodromu Bajkonur wystartował w kosmos statek Sojuz 18. Na jego pokładzie znajdowała się dwuosobowa załoga: dowódca - Piotr Klimuk oraz inżynier pokładowy - Witalij Siewastjanow. 25 maja statek przycumował do stacji orbitalnej Salut 4. Jednym z podstawowych celów misji było zbadanie skutków długotrwałego przebywania człowieka w kosmosie. Poza tym program lotu przewidywał również eksperymenty biomedyczne (kosmonauci wyhodowali na orbicie rośliny), kompleksowe obserwacje zórz polarnych, Słońca planet i gwiazd oraz struktur geologicznych powierzchni Ziemi. Załoga prowadziła także testy konstrukcji stacji, jej systemów pokładowych i aparatury.
Podczas tego długotrwałego lotu kosmonauci podejmowali najróżniejsze przedsięwzięcia profilaktyczne dla zminimalizowania wpływy nieważkości na ich organizmy. Przyniosły one spodziewane rezultaty, ponieważ np. Witalij Siewastjanow po zakończonym locie znajdował się w lepszej kondycji fizycznej niż 6 lat wcześniej po 18-dniowym locie na pokładzie Sojuza 9. 26 lipca 1975 statek Sojuz 18 odłączył się od stacji orbitalnej i jeszcze tego samego dnia wylądował w odległości około 50 km od miejscowości Arkałyk.
27 czerwca 1978 w ramach międzynarodowego programu badań kosmicznych Interkosmos wyniesiono na orbitę statek kosmiczny Sojuz 30 pilotowany przez radziecko-polską załogę – dowódcę Piotra Klimuka oraz inżyniera badacza z Polski – Mirosława Hermaszewskiego. Był to drugi lot międzynarodowy (w pierwszym wziął udział kosmonauta z ówczesnej Czechosłowacji Vladimir Remek) i zarazem trzecia misja krótkotrwała do stacji Salut. 28 czerwca statek Sojuz przycumował do stacji orbitalnej Salut 6, na której pracowała odbywająca długotrwały lot dwuosobowa załoga Władimir Kowalonok i Aleksandr Iwanczenkow. Podczas 7-dniowego pobytu na pokładzie stacji orbitalnej kosmonauci przeprowadzili szereg badań i eksperymentów medyczno-biologicznych, obserwacje powierzchni Ziemi oraz badania zorzy polarnej. 5 lipca 1978 Sojuz 30 odłączył się od Saluta 6 i po 3 godzinach wylądował w odległości około 300 km od Celinogrodu.
[edytuj] Nagrody i odznaczenia
- dwukrotnie tytuł Bohatera Związku Radzieckiego i medal Złotej Gwiazdy (1973 i 1975)
- trzykrotnie Order Lenina (1973, 1975 i 1978),
- order “Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” («За службу Родине в Вооруженных Силах СССР») - III stopnia (1984),
- “Order Zasług dla Ojczyzny” («За заслуги перед Отечеством») – IV stopnia (9 kwietnia 1996) i III stopnia (2 marca 2000)
- Order Krzyża Grunwaldu I stopnia (Polska, 1978),
- Złoty Medal Akademii Nauk ZSRR im. K. E. Ciołkowskiego
- Złoty Medal Polskiej Akademii Nauk (1978),
- Honorowy Dyplom FAI im. W. M. Komarowa,
- Legia Honorowa II stopnia (2004 – Francja),
- Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy ZSRR (1975),
- Laureat Nagrody Państwowej ZSRR (1978 i 1981)
[edytuj] Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczył Piotr I. Klimuk | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
| 1 |
|
|
|
|
|
| 2 |
|
|
|
|
|
| 3 |
|
|
|
|
|
| Łączny czas spędzony w kosmosie — 78 dni 18 godzin 18 minut i 42 sekundy | |||||
[edytuj] Książki
- Клімук П. Зоры – побач. Кніга аднаго палёту. Мн. : Маст. літ., 1977.
