Pika
Z Wikipedii
Pika to dawna broń drzewcowa piechoty, używana przede wszystkim przeciwko kawalerii. Były one bardzo długie i osiągały nawet do sześciu metrów długości.
Drzewce zakończone były na samym szczycie metalowym grotem, co zwiększało skuteczność w boju. Pikinierzy, których główną broń stanowiła pika, byli również uzbrojeni w krótkie miecze ze względu na niewielką przydatność piki w bezpośrednim starciu.
Podczas bitwy oddziały pikinierów były na ogół zgrupowane w zwarte oddziały, co zapewniało większą efektywność działania. Po wynalezieniu muszkietu pikinierzy stali się osłoną dla formacji wyposażonej w tą broń. Piki były w powszechnym użytku od czasów średniowiecza aż do XVII wieku.
W XVII wieku wzrost zasiegu oraz skuteczności ognia prowadzonego z muszkietów z zamkiem skałkowym i armat wraz z wprowadzeniem na wyposażenie piechoty bagnetów spowodowały, że piki stały się mało użyteczne i w XVIII wieku znikneły z pól bitew.
