Odtrutka
Z Wikipedii
Odtrutka (antidotum) - substancja, która ma zdolność neutralizacji lub zmniejszenia toksyczności trucizny. Jej działanie najczęściej polega na tworzeniu z trucizną niewchłanialnego lub mniej toksycznego związku chemicznego. Wyróżnia się odtrutki swoiste (skierowane przeciw konkretnej truciźnie) i nieswoiste (ogólne, np. mleko czy węgiel aktywny przy zatruciach doustnych).
Najważniejsze odtrutki:
- tlen - w zatruciach tlenkiem węgla, siarkowodorem
- etanol - w zatruciach alkoholem metylowym i glikolem etylenowym
- wersenian dwukobaltowy - w zatruciach cyjanowodorem i cyjankami
- azotyn amylu - w zatruciach cyjankami
- obidoksym - w zatruciach pochodnymi fosfoorganicznymi w celu przywrócenia czynności enzymu acetylocholinesterazy
- nalokson - w zatruciach opioidami
- wersenian dwusodowo-wapniowy - w zatruciach metalami ciężkimi
- penicylina krystaliczna - w zatruciach muchomorem zielonawym
- dimerkaprol - w zatruciach niektórymi metalami
- N-acetylocysteina - w zatruciu paracetamolem
- flumazenil - w zatruciach benzodiazepinami.
Zobacz też: toksykologia.
