Meskalina

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Meskalina
Nazwa chemiczna	3,4,5-trimetoksyfenyloetyloamina
Wzór sumaryczny	C₁₁H₁₇NO₃
Masa cząsteczkowa	211.3 g/mol
Toksyczność	dawka LD50: 880 mg/kg (myszy)
Wykaz środków odurzających	I-P

Meskalina (wzór sumaryczny C₁₁H₁₇NO₃), czyli 2-(3,4,5-trimetoksyfenylo)-etyloamina, to alkaloid z szeregu fenyloetyloamin o właściwościach halucynogennych. Jest jednym z najmniej biologicznie czynnych psychodelików, jej dawkowanie to 200 - 500 mg, a dla porównania, przy zamianie jednej grupy CH3O na brom, powstałe 2C-B (syntetyczny psychodelik) jest aktywny już w dawkach kilku miligramów. Obrót meskaliną i jej stosowanie są w Polsce zakazane, znajduje się ona na wykazie środków odurzających w grupie I-P.

[edytuj] Występowanie

Meskalina występuje w suszonych łodygach niektórych kaktusów, przede wszystkim meksykańskiego kaktusa peyotlu (Lophophora wiliamsii oraz Anhalonium levini). Poza izolacją z kaktusów, inną metodą otrzymywania meskaliny jest synteza z aldehydu 3,4,5-trimetoksybenzoesowego, nitrometanu, cykloheksyloaminy oraz kwasu octowego.

[edytuj] Działanie na układ nerwowy

Meskalina wywiera silne działanie psychoaktywne. W zależności od dawki, wywołuje lekką euforię, później stany odurzenia, halucynacje (głównie wzrokowe), barwne omamy, zanik poczucia czasu. Po przyjmowaniu kolejnych dawek dość szybko występuje tolerancja.

Meskalina może być używana w formie siarczanu (jednorazowa dawka: 200-400 mg) lub chlorowodorku (jednorazowa dawka: 178-256 mg). Dawki które powodują halucynacje zaczynaja sia od 600 mg w górę. Przy mniejszch dawkach występuje tylko zmiania percepcji. Meskalina może być przyjmowana doustnie co może powodować wymioty w pierwszej fazie. Najlepiej wstrzykiwać ją podskórnie wtedy efekt ten nie występuje lub jest znacznie słabszy. W przypadku siarczaniu należy wstrzyknąć ok 10 ml wodnego roztworu. Wstrzyknięcie zbyt stężonego roztworu może spowodować porażenie nerwów i długo utrzymujący się ból.

Ze względu na wysokie dawki produkcja meskaliny jest mało opłacalna. Dodanie grupy metylowej do meskaliny i uzyskanie racematu (+,-)-(3,4,5-trimetoksyfenylo)-2-aminopropanu powoduje zmniejszenie dawek do 60 mg. Uliczna nazwa blusky, gdyż halucynacje zawierają przewagę koloru niebieskiego. Owo dodanie grupy metylowej nie może być zrealizowane bezpośrednio ale na wczesniejszym etapie syntezy poprzez użycie nitroetanu zamiast nitrometanu.

Narkotyk ten podobnie jak psylocybina czy LSD uwazany jest przez wielu za "święty". W USA dosyć popularne są pigułki z meskaliną. W Polsce syntetyczna meskalina nie występuje.

[edytuj] Historia

Meskalina jest jednym z najdawniej znanych ludzkości halucynogenów. W formie ekstraktu z peyotlu była i nadal jest używana podczas obrzędów religijnych przez Indian zamieszkujących tereny Meksyku i południowych stanów USA. W tej formie używał jej też m.in. Stanisław Ignacy Witkiewicz. Meskalinowe wizje są inspiracją dla wielu artystów. Aldous Huxley szeroko opisał swoje przemyślenia co do meskaliny w książce Drzwi Percepcji.

Po raz pierwszy została wyizolowana i zidentyfikowana przez Arthura Hefftera w 1897 r. Po raz pierwszy zsyntezowano ją w 1919 r.