Ludwik Hieronim Morstin
Z Wikipedii
Ludwik Hieronim Morstin (ur. w Pławowicach w gminie Nowe Brzesko, 12 grudnia 1886 – zm. 12 maja 1966 roku w Warszawie), wojskowy, dyplomata, redaktor, poeta. Urodził się w bogatej rodzinie ziemiańskiej. Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w okresie 1906-1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach w latach 1911-1913 był współredaktorem miesięcznika "Museion". W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 pp. Legionów Polskich. Brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego. Był członkiem Rady Regencyjnej. W latach 1919-1922 w Paryżu i 1922-1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata reprezentował Polskę. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora. W okresie między wojennym, w latach 1930-1931 był redaktorem miesięcznika Pamiętnik Warszawski. Na łamach tego czasopisma dał się poznać jako przedstawiciel nurtu klasycystycznego, powstałego przy końcu Młodej Polski. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musi opuścić pałac w Pławowicach, przenosi się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę „Buntownica”. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach. W 1960 przenosi się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci. Odznaczony był m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta (1923), Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury (1936), francuską Legią Honorową V kl., Krzyżem Komandorski OOP (1953), Sztandarem Pracy I kl. (1963). Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego.
