Konwencja z 1818
Z Wikipedii
Konwencja z 1818 r. – porozumienie zawarte pomiędzy Wielką Brytanią a USA, kolejne po ugodzie Rusha-Bagota, normalizujące stusunki pomiędzy oboma krajami (i Kanadą) po zakończeniu wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku. Konwencja regulowała trzy problemy:
- ustalała granicę pomiędzy Luizjaną a terytoriami kontrolowanymi przez Brytyjczyków wzdłuż 49 równoleżnika od Jeziora Leśnego do Gór Skalistych.
- definiowała Kraj Oregon jako terytoria położone na zachód od Gór Skalistych i na północ od 42 równoleżnika, którędy biegła granica pomiędzy USA a terytoriami hiszpańskimi. Kraj Oregon miał być otwarty dla wspólnego zasiedlenia przez oba kraje. Podział tego terytorium pozostawiono na okres późniejszy.
- Potwierdzała amerykańskie prawa do połowów na łowiskach północnego Atlantyku.
Zobacz też: ugoda Rusha-Bagota, traktat Webstera-Ashburtona, traktat oregoński, traktat waszyngtoński (1871)
