Konarzewo (powiat poznański)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Konarzewo
Województwo	wielkopolskie
Powiat	poznański
Gmina	Dopiewo
Sołtys	Paulina Trybuś-Ludwiczak
Położenie	52° 20' N 16° 43' E
Populacja (2006) - liczba ludności	1390
Strefa numeracyjna (do 2005)	61
Kod pocztowy	62-070 (poczta: Konarzewo (agencja))
Tablice rejestracyjne	PZ POZ

Konarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo 15 km na płd.zach. od Poznania, przy drodze Dopiewo-Szreniawa, na północnym krańcu miejscowości przebiega autostrada A2 Berlin - Poznań - Warszawa. Wieś położona w otulinie Wielkopolskiego Parku Narodowego, 5 km na płd.zach. ścisły rezerwat przyrody Trzcielińskie Bagno

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Według stanu z kwietnia 2006 - 1390 mieszkańców.

[edytuj] Zabytki

Barokowy pałac z końca XVII wieku
Późnogotycki kościół parafialny konsekrowany w 1636 r. wybudowany na miejscu wcześniejszego kościoła dewnianego z XII w. oraz figura św. Napomucena
Na cmentarzu grób ks. Jana Laskowskiego.

[edytuj] Historia

HISTORIA - prawdopodobnie pierwszy drewniany kościół wybudowano w miescu obecnego jeszcze w XII w. Dokładniejsze informacje pojawiają się w dokumentach z 1370 r. z których dowiadujemy się, że był on pod wezwaniem św. Marcina i św. Piotra w Okowach. Jego fundatorami byli najprawdopodobniej Drogosławowie, którzy wówczas dziedziczyli Konarzewko. Miejsce drewnianego kościoła zastąpił na przełomie XVI/XVII wieku murowany kościół wzniesiony przez rodzinę Ostaszewskich. Został on poświęcony św. Marcinowi w roku 1636 r. Jak wynika z dekretu z dnia 25 października 1786 r. władza duchowna połączyła parafię Konarzewo z parafią w Dopiewie - postanowiono wówczas, że kościołem parafialnym będzie świątynia konarzewska. Dlatego też w 1803 roku rozebrano kościół dopiewski. w 1938 r. kardynał August Hlonda ponownie z parafii konarzewskiej wydzielił nową parafię dopiewską. W dniu wybuchu II wojny śwatowej proboszczem parafi był ks. Jan Laskowski, który przybył do konarzewa z [[Września|Wrześni], po tzw. "strajku dzieci wrzesińskich", którego był duchownym przywódcą. Niemcy weszli do wsi 1 września i rozbili swój posterunek na placu przy kościele. Parafianie przez dwa miesiące mogli swobodnie uszestniczyć we wszystkich nobożeństwach odprawianych w kościele. Okupanci znając przeszłość ks. Laskowskiego często zjawiali się u niego i kontrolowali jego poczynania. W piwnicy plebanii przechowywany był przywieziony potajemnie z Buku łaskami słynący obraz Matki Boskiej Literackiej, przy którym każdego dnia modlił się samotnie ks. Jan Laskowski. 17 października na plebanii zjawiło się gestapo, aby przesłuchać proboscza, po tej wizycie nikt już z nim nie porozmawał gdyż o godzinie 14.20 ks. Jan zmarł na atak serca. Został pochowany na cmentarzu parafialnym a jego pogrzeb ze względów bezpieczeństwa należał do skromnych, choć uczestniczyło w nim wielu parafian. Opieką duszpasterską nad parafianami zajął się po śmierci proboszcza ksiądz Czesław Sibliski z Dopiewa. Niestety jego posługa nie trwała długo. Hitlerowcy aresztowali go 21 stycznia 1940 roku i więzli najpierw w Forcie VII, później w Chludowie i Lublinie. Życie zakończył w więzieniu w Dachau, w którym zmarł 2 grudnia 1942 roku. Po aresztowaniu ks. Sililskiego ówczesna dziedziczka Konarzewa Teresa Czartoryska poprosiła ks. józefa Molskiego ze Skórzewa, aby co 2 tygodnie przyjeżdżał do Konarzewa i doprawiał Msze święte. 25 września 1940 roku z polecenia bpa Walentego Dymka przybył do Konarzewa nowy kapłan ks. Stanisłąw Waraczewski, który gorliwie troszczył się o ducha swoich parafian. Niestety podczas próby śpiewów kościelnych 9 grudnia 1940 roku został wraz z młodzieżą aresztowany. Parafian po kilku dniach zwolniono, natomiast ks. Stanisław nie powrócił już do Konarzewa, którego osadzono najpierw w Forcie VII, a później wywieziono do Oświęcimia, gdzie zmarł 10 września 1941 roku. Po tym wydarzeniu duszpasterzował onownie ks. Józef Molski ze Skórzewa. Niestet podzielił on los wielu wielkopolskich kapłanów. Aresztowano go 6 października 1941 roku i osadzono w Forcie VII, a następnie przewieziono do Dachau, w którym zginął 1 sierpnia 1942 roku.