Karabin przeciwpancerny Boys
Z Wikipedii
| Rifle, Anti-Tank, .55in, Boys | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Wielka Brytania |
| Rodzaj | powtarzalny karabin przeciwpancerny |
| Historia | |
| Prototypy | 1934 - 1937 |
| Produkcja seryjna | 1937 - ok. 1942 |
| Wyprodukowano | ok. 62 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 13,97 mm |
| Nabój | Kynoch .55 Boys (13,97 x 99 mm) |
| Wymiary | |
| Długość | 1625 mm |
| Długość lufy | 977 mm |
| Masa | |
| broni | 16,3 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 740 - 846 m/s |
| Przebijalność pancerza | 23,2 mm (z odległości 91,4 m (100 jardów), przy kącie trafienia 90 stopni) |
Boys wz.37 — karabin przeciwpancerny kal. 13,97 mm, konstrukcji brytyjskiej, z okresu II wojny światowej.
[edytuj] Historia
W okresie I wojny światowej, czołgi niemieckie nie zagrażały Aliantom. Było ich zbyt mało, aby mogły mieć wpływ na przebieg operacji wojennych.
Traktat Wersalski, kończący I wojnę światową, postanowił także o rozbrojeniu Niemiec. Wszystko zapowiadało dalszą pokojową przyszłość. Nikt nie miał ochoty wydawać pieniędzy na zbrojenia. Dopiero w latach trzydziestych dostrzeżono,że Niemcy ponownie się zbroją. Poczyniono więc próby przeciwdziałania zagrożeniu.
Armia brytyjska dostrzegła brak w swoim uzbrojeniu odpowiednio lekkiej broni przeciwpancernej. W październiku 1934 roku wydano instrukcję w celu przygotowania projektów rusznic przeciwpancernych. Projektowi nadano kryptonim "Stanchion". Oficerem odkomenderowanym do nadzoru nad całością prac badawczych był kapitan Boys.
Nową broń wprowadzono do uzbrojenia armii brytyjskiej w 1937 roku. Nadano jej nazwę na cześć, zmarłego tuż przed końcem realizacji projektu, kapitana Boysa.
[edytuj] Służba
Karabiny przeciwpancerne Boys zostały wprowadzone do uzbrojenia brytyjskich dywizji piechoty, początkowo w ilości 144, a później 361 egzemplarzy. Używano ich także jako uzbrojenie transporterów opancerzonych Universal Carrier, a także kilku typów samochodów pancernych. Używały ich patrole pustynne SAS. Jeden egzemplarz, znalazł się w uzbrojeniu rajdersów amerykańskiej piechoty morskiej w czasie wypadu na atol Makin.
Karabiny przeciwpancerne szybko straciły swoje znaczenie jako broń do zwalczania nieprzyjacielskich czołgów. Szybki wzrost grubości ich pancerza spowodował, że szybko stał się bezużyteczny. Od roku 1942 rozpoczął się proces wypierania ich z uzbrojenia przez granatniki przeciwpancerne PIAT.
[edytuj] Konstrukcja
Karabin przeciwpancerny Boys, był bronią powtarzalną, zasilaną z magazynka, o pojemności 5 nabojów, zakładanego od góry. Lufa miała siedem bruzd prawoskrętnych. Trzon zamkowy posiadał dwa rygle.
W celu osłabienia odrzutu, karabin wyposażono w hamulec wylotowy nakręcany na wylot lufy, sprężynowy osłabiacz odrzutu i poduszkę gumową nakładaną na stopkę kolby.
Karabin miał też podpórkę łoża oraz uchwyt pistoletowy przy urządzeniu spustowym. Prostokątna muszka i celownik przeziernikowy, był osadzony z lewej strony broni.
| Broń strzelecka armii Brytyjskiej Wspólnoty Narodów z okresu II wojny światowej | |
| Pistolety i Rewolwery | |
| Webley No. 1 • Webley No.1 • Enfield No.2 | |
| Karabiny i pistolety maszynowe | |
| kb Lee-Enfield No.1 i No. 4 • pm STEN • pm Lanchester • pm Austen • pm Owen | |
| Karabiny maszynowe i inna broń zespołowa | |
| rkm Bren • lkm Lewis • ckm Vickers • PIAT • Boys | |
| Granaty ręczne | |
| No. 1 • No. 5 • No. 8 • No. 68 • No. 69 • No. 73 • No. 74 • No. 75 • No. 76 • No. 77 • No. 82 | |
