Kanon Krajoznawczy Polski
Z Wikipedii
Kanon Krajoznawczy Polski - wykaz najciekawszych w skali kraju obiektów krajoznawczych położonych w poszczególnych regionach Polski, opracowany przez Komisję Krajoznawczą Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Pierwszy Kanon w formie wykazu obiektów ukazał się w dniu 26 lutego 1993 r., z okazji XIII Walnego Zjazdu PTTK, który odbył się w Poznaniu. Stanowił część Regulaminu Odznaki Krajoznawczej. Regulamin (w tym również Kanon) uzupełniono i poprawiono w 1997, 1999 i 2004 r.
Kanon Krajoznawczy Polski w formie wydawnictwa książkowego - zawierający wykaz obiektów oraz ich syntetyczny opis - ukazał się po raz pierwszy w roku 2000, z okazji odbywającego się w Gnieźnie V Kongresu Krajoznawstwa Polskiego. Kanon został opracowany pod redakcją Włodzimierza Łęckiego, a wydany przez Wydawnictwo PTTK "Kraj". Drugie wydanie Kanonu - uzupełnione i poprawione - ukazało się w roku 2005.
Miasta i obiekty wymienione w Kanonie Krajoznawczym Polski są podstawą zdobywania Odznaki Krajoznawczej. Osoby, które zwiedzą wszystkie obiekty wymienione w Kanonie, otrzymują OKP w stopniu złotym z szafirem.
