Julián Marías Aguilera

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Julián Marías Aguilera (ur. 17 czerwca 1914 w Valladolid, zm. 15 grudnia 2005 w Madrycie), hiszpański filozof katolicki.

Mieszkał w Madrycie od 1919. W latach 1931-1936 studiował nauki filozoficzne. Naukę przerwał wybuch wojny domowej, w której Marías Aguilera wziął udział po stronie republikańskiej. Po zwycięstwie zwolenników generała Franco był w 1939 przez kilka miesięcy więziony. Po zwolnieniu powrócił do studiów filozoficznych; opracował wówczas podręcznik historii filozofii Historia de la Filosofía, opublikowany po raz pierwszy w 1941 i później wielokrotnie wznawiany. W 1942 przedstawił rozprawę doktorską, nie został jednak do obrony dopuszczony ze względu na zawarte w pracy krytyczne zdania w stosunku do reżimu Franco.

W 1948 ze swoim dawnym profesorem José Ortegą y Gassetem powołał do życia Instituto de Humanidades de Madrid; objął kierownictwo tej instytucji po śmierci Ortegi y Gasseta w 1955. W 1949 obronił doktorat na podstawie tej samej pracy, którą odrzucono siedem lat wcześniej (La Metafísica del conocimiento en Gratry); odsunięty od możliwości pracy wykładowcy w Hiszpanii, gościnnie wykładał na uczelniach amerykańskich. Utrzymywał się również z publikacji filozoficznych.

W 1964 został powołany na członka Królewskiej Akademii Języka Hiszpańskiego. Po śmierci Franco odebrał nominację króla Juana Carlosa na senatora, mandat pełnił w latach 1977-1979. W 1980 otrzymał również nominację profesorską. W 1982 papież Jan Paweł II powołał go, jako pierwszego Hiszpana, w skład Międzynarodowej Papieskiej Rady Kultury. W 1986 Marías Aguilera otrzymał Nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie nauk humanistycznych.

Był od 1941 żonaty z Dolores Franco Manero, pisarką i nauczycielką. Miał pięciu synów, m.in. Javiera (ur. 1951), pisarza.

Jako filozof kontynuował szkołę filozoficzną Ortegi y Gasseta, był przedstawicielem tzw. racjowitalizmu. Najważniejsze prace: