Jules Massenet
Z Wikipedii
Jules Émile Frédéric Massenet (12 maja 1842 Montaud – 13 sierpnia 1912 Paryż) – francuski kompozytor.
Jules Massenet był synem fabrykanta, Alexisa Masseneta, który swą wytwórnię ostrzy i żyletek miał w miejscowości Pont-Salomon, nieopodal Saint-Etienne. W 1848 roku trafił do paryskiego Konserwatorium, gdzie przez 11 lat doskonalił swe umiejętności. W 1859 roku uzyskał pierwszą nagrodę w konkursie absolwentów Konseratorium, by cztery lata później otrzymać Grand Prix konkursu pianistycznego w Rzymie za swą kantatę "David Rizzio".
W Rzymie Massenet poznał Franciszka Liszta, u którego przez kolejne trzy lata pobierał nauki, szlifując swe umiejętności pianistyczne. W 1866 roku powrócił do Paryża, gdzie zaczął odnosić sukcesy dzięki swym operom takim jak "La grand'Tante", "Don César de Bazan", "Marie-Magdeleine" i "Le Roi de Lahore". W 1878 roku został profesorem Konserwatorium Paryskiego.
W 1884 Massenet napisał operę Manon, na podstawie powieści Ojca Prévost "Manon Lescaut". W kolejnych latach powstały jego najwybitniejsze dzieła operowe, które złotymi zgłoskami zapisały nazwisko Massenet w annałach muzyki poważnej. To dzieła takie jak "Werter", "Don Kichot", "Cyd" i "Dzwonnik z Notre Dame", oparte na arcydziełach światowej literatury.
Wpływy muzyki Masseneta można odnaleźć w twórczości włoskich werystów, Ruggero Leoncavalla i Pietro Mascagniego, a także w dziełach Giuseppe Verdiego.
Jules Massenet pozostawił po sobie 25 oper, które stanowią gros jego dorobku.
Komponował także kantaty, oratoria, suity i pieśni. Do jego najbardziej znanych oper należą:
- Herodiade, 1881
- Manon, 1884
- Cid, 1885
- Werther, 1892
- Thaïs, 1897
- Sapho, 1897
- Roi de Lahore, 1910
- Don Quichotte, 1910
