Jordan (pierwszy biskup Polski)
Z Wikipedii
Jordan (ur. ?, zm. w 982 lub 984 r.) — od 968 pierwszy biskup Polski. Łączenie Jordana z Poznaniem opiera się na dość pogmatawanym świadectwie Thietmara, który w kronice ukończonej w 1018 roku błędnie uważał, że Jordan był od 968 roku sufraganem arcybiskupa Magdeburga. Zaczęcie wznoszenia pierwszej katedry w Poznaniu jest ostatnio datowane na lata 80. X wieku. Niektórzy jednak wątpią czy można ją łączyć z Jordanem. Status prawny Jordana jako biskupa jest przedmiotem sporu historyków. Można rozważać trzy równoprawne hipotezy, gdyż żadne ze źródeł sprawy tej nie wyjaśnia:
- Mógł być biskupem egzymowanym, tzn. takim, który nie podlegał żadnej metropolii, a konieczne święcenia biskupie, zwykle udzielane sufraganom przez właściwego metropolitę, otrzymał od papieża,
- Był biskupem diecezjalnym bez określonej jeszcze przynależności metropolitalnej,
- Był tzw. biskupem misyjnym bez określonej stałej siedziby.
Dominuje jednak pogląd, że był biskupem podległym bezpośrednio papieżowi. Sądząc na podstawie formy imienia można z przypuszczać, że do Polski przybył prawdopodobnie z Włoch lub Nadrenii. Wielu historyków sądzi, że zanim został biskupem był kapłanem towarzyszącym Dobrawie, przybyłej do Polski w 966 roku małżonce Mieszka I. Po jego śmierci, aż do 992 roku tron biskupa Polski był prawdopodobnie nieobsadzony, lub sprawował go biskup nieznany z imienia (co jest jednak znacznie mniej prawdopodobne), jego następcą - przynajmniej od 992 roku - był Unger.
Według przekazu Thietmara, relacjonującego chrystianizację państwa Polan: wiele się z nimi (tj. poddanymi Mieszka) napocił, zanim-niezmordowany w wysiłkach-nakłonił ich słowem i czynem do uprawy winnicy Pańskiej.
| Poprzednik – |
 |
Biskup Polski 968-? |
|
Następca ? |
