Józef Sułkowski
Z Wikipedii
Józef Sułkowski (ur. 17 lub 18 stycznia 1773 - zm. 22 października 1798 w Kairze), polski oficer, adiutant Napoleona Bonaparte. Syn Teodora i Julii Quelisk. Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Sulima.
Uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792 roku. Za wykazane tam męstwo jako jeden z pierwszych został odznaczony nowo ustanowionym orderem Virtuti Militari. Po zakończeniu wojny wyjechał do Francji, gdzie od rewolucyjnego rządu francuskiego otrzymał misję dyplomatyczną do Turcji. Misji tej jednak nie wypełnił, gdyż dowiedziawszy się o wybuchu powstania kościuszkowskiego w 1794 roku przekradł się z powrotem do kraju aby stanąć do walki. Niestety, przybył za późno, gdyż powstanie już upadało. Po krótkim udziale w ostatnich walkach ponownie wyjechał do Francji.
We Francji udało mu się wstąpić do armii francuskiej w stopniu kapitana i otrzymać przydział do generała Berthiera w północnych Włoszech. Wyróżniwszy się walecznościa i zdolnościami taktycznymi w czasie kampanii włoskiej w 1796 roku, Sułkowski został zauważony przez Napoleona, który mianował Sułkowskiego swoim adiutantem. Po zakończeniu kampanii włoskiej powrócił do Paryża, gdzie zajął się organizowaniem biblioteki wojskowej dla Bonapartego.
W 1798 roku otrzymał nominację na brygadiera i wyruszył z Napoleonem do Egiptu. Brał udział w kilku bitwach (między innymi w Aleksandrii i pod Piramidami) odnosząc kilka ran. Sułkowski zginął w październiku 1798 roku w czasie walki z oddziałem powstańczym. Aby uczcić jego pamięć Napoleon nazwał imieniem Sułkowskiego jeden z fortów pod Kairem. Jego nazwisko też zostało wpisane na kolumnie południowej Łuku Triumfalnego w Paryżu.
