Gustav Stresemann

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Gustav Stresemann 1878-1929

Kanclerz Rzeszy
Okres urzędowania	od 13 sierpnia 1923 do 23 listopada 1923
Partia polityczna	Niemiecka Partia Ludowa
Poprzednik	Wilhelm Cuno
Następca	Wilhelm Marx
minister spraw zagranicznych Rzeszy
Partia polityczna	Niemiecka Partia Ludowa
Okres urzędowania	od 13 sierpnia 1923 do 3 października 1929
Poprzednik	Friedrich von Rosenberg
Następca	Julius Curtius

Gustav Stresemann (ur. 10 maja 1878 w Berlinie, zm. 3 października 1929 w Berlinie), polityk niemiecki, kanclerz i minister spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.

Reprezentował poglądy monarchistyczne. Ożenił się w 1903 z bogatą Żydówką Käthe Kleefeld, pochodzącą z rodziny berlińskich przemysłowców; miał dwóch synów (Wolfgang został znanym dyrygentem). Podczas I wojny światowej specjalista w sprawach marynarki wojennej, popierał później do końca życia ideę wojny na morzu, szczególnie nieograniczonego zastosowania łodzi podwodnych. Należał do partii Volkspartei (stronnictwa wielkich przedsiębiorców, zwolenników monarchii, militaryzmu i zaborczości). Od sierpnia do listopada 1923 pełnił funkcję kanclerza, objął również we własnym gabinecie tekę spraw zagranicznych, którą zachował do końca życia. Jako Kanclerz Niemiec prowadził agresywną i wrogą politykę wobec Polski, w roku 1925 zabezpieczając zachodnią granicę z Francją poprzez traktat dyplomatyczny, napisał iz jego celem było uzyskanie wolnej ręki aby ponownie odebrać Polsce terytorium. W tym celu wywołał także przeciw niej wojnę ekonomiczną i unikał jakichkolwiek form współpracy międzynarodowej, które mogłyby przysłużyć się stabilizacji polskiej sytuacji gospodarczej. Czyniąc to miał nadzieję na wywołanie tak potężnego kryzysu ekonomicznego i politycznego, iż Polska zostałaby doprowadzona do stanu bezsilności, co Niemcy postawiłoby w pozycji umożliwiającej dyktat zmian granicznych na ich korzyść.

Jako współtwórca traktatu z Locarno otrzymał w 1926 Pokojową Nagrodę Nobla, wspólnie z politykiem francuskim Aristide Briandem.

Kanclerze Niemiec

Ministrowie spraw zagranicznych Niemiec

Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla

1901: Dunant, Passy • 1902: Ducommun, Gobat • 1903: Cremer • 1904: IPM • 1905: Suttner • 1906: Roosevelt • 1907: Moneta, Renault • 1908: Arnoldson, Bajer • 1909: Beernaert, Estournelles de Constant • 1910: MSPB • 1911: Asser, Fried • 1912: Root • 1913: La Fontaine • 1917: Czerwony Krzyż • 1919: Wilson • 1920: Bourgeois • 1921: Branting, Lange • 1922: Nansen • 1925: Chamberlain, Dawes • 1926: Briand, Stresemann • 1927: Buisson, Quidde • 1929: Kellogg • 1930: Söderblom • 1931: Addams, Butler • 1933: Angell • 1934: Henderson • 1935: Ossietzky • 1936: Lamas • 1937: Cecil • 1938: Biuro Nansenowskie • 1944: Czerwony Krzyż • 1945: Hull • 1946: Balch, Mott • 1947: Kwakrzy • 1949: Boyd Orr • 1950: Bunche • 1951: Jouhaux • 1952: Schweitzer • 1953: Marshall • 1954: WKNZdsU • 1957: Pearson • 1958: Pire • 1959: Noel-Baker • 1960: Lutuli • 1961: Hammarskjöld • 1962: Pauling • 1963: Czerwony Krzyż • 1964: King • 1965: UNICEF • 1968: Cassin • 1969: MOP • 1970: Borlaug • 1971: Brandt • 1973: Kissinger, Le • 1974: MacBride, Satō • 1975: Sacharow • 1976: Williams, Corrigan • 1977: AI • 1978: Sadat, Begin • 1979: Matka Teresa • 1980: Esquivel • 1981: WKNZdsU • 1982: Myrdal, García Robles • 1983: Wałęsa • 1984: Tutu • 1985: Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej • 1986: Wiesel • 1987: Arias • 1988: Siły Pokojowe ONZ • 1989: Dalai Lama • 1990: Gorbaczow • 1991: Suu Kyi • 1992: Menchú • 1993: Mandela, de Klerk • 1994: Arafat, Peres, Rabin • 1995: Pugwash, Rotblat • 1996: Belo, Ramos Horta • 1997: ICBL, J.Williams • 1998: Hume, Trimble • 1999: Lekarze bez Granic • 2000: Kim • 2001: ONZ, Annan • 2002: Carter • 2003: Ebadi • 2004: Maathai • 2005: MAEA, ElBaradei • 2006: Grameen Bank, Yunus