Gubernia lubelska
Z Wikipedii
Gubernia lubelska - jednostka administracyjna Królestwa Polskiego. Powstała w 1837, w wyniku przekształcenia województwa lubelskiego. Obszar guberni, której stolicą był Lublin, był identyczny z obszarem dawnego województwa.
Podobny był także podział na jednostki administracyjne niższego szczebla, z tym, że dotychczasowe obwody przemianowano na powiaty. W skład gubernii lubelskiej początkowo wchodziło ich 10: biłgorajski, chełmski, hrubieszowski, janowski, krasnystawski, lubartowski, lubelski, puławski (od 1842: nowoaleksandryjski), tomaszowski i zamojski.
Reforma administracyjna z 1844 łączyła gubernię lubelską z podlaską (siedlecką), co miało miejsce do kolejnej reformy z roku 1867, która te zmiany anulowała. W 1912 obszar gubernii okrojono, przyłączając wydzielone obszary do nowotworzonej gubernii chełmskiej.
W gubernii przeważała ludność etnicznie polska, wyznaniowo - katolicka. Oficjalnie, nieco poniżej 200 tysięcy osób zaliczano do Małorusów, 155 tysięcy do Żydów, a 26 tysięcy - do Niemców.
Na terenie gubernii działała jedna uczelnia wyższa (w Nowej Aleksandrii).
